متاسفانه نوع نگاه سطحی به مسائل سبب می شود تا نتوان آنطور که شایسته است حقیقت را دریافت. گاهی از یک شخصیت چنان قدیسی ساخته می شود که هر گونه نقد و نظری که به قداست او لطمه وارد کند حرام می گردد! چه کسی چنین اجازه ای داده تا نوع افراد بشر را مصون از خطا و اشتباه بدانیم؟!

این هم نمونه‌ای دیگر از کذب و غلوهایی که صوفیه در حق بزرگانشان کردند:
جامی از قول مادر عبدالقادر نقل کرده که: «چون فرزند من متولد شد، هرگز در روز رمضان شیر نخورد.» یک بار هلال ماه رمضان به جهت ابر پوشیده ماند.

صوفیان متاخر و مدعی شیعه نیز با انحراف در مفهوم مهدویت به گونه ای به آن پرداختند تا از دل آن مفهوم عقاید التقاطی صوفیه تقویت و تبیین شود.

استدلالی صوفیانه در اجرای طرح «آقا از ماست»!

- آقا ابن فهدحلّی هم صوفی بوده..

+ چرا؟!

- چون از واژه های صبر، قناعت، رضا، اخلاص، یقین و توکل در مطالبش زیاد استفاده کرده..

+ یعنی استفاده از این واژگان برای یک عالم شیعه، اثبات میکنه که صوفی بوده؟ خب دیگه؟!