چون ابن ملجم را نزد حضرت امام حسن (علیه‌‌السلام) آوردند، ابن ملجم به آن حضرت گفت: که می‌خواهم یک کلمه با شما آهسته بگویم. آن حضرت امتناع کرده و فرمودند: «غرضش آن است که [وقتی گوشم را به نزدیک دهانش بردم] گوش مرا به دندان بگیرد.»

در کامل ابن اثیر آمده است که:
على فرمود: اى دشمن خدا مگر من به تو نيكى نكرده بودم؟
گفت: چرا (كرده بودی)
امام فرمود: پس چه چیزی باعث شده كه تو اين كار را بكنى؟
ابن ملجم در جواب پاسخ داد: من آن (شمشیر) را چهل روز تيز كردم و از خدا خواستم بدترين خلق خود را با همين تيغ بكشد.

از امیرالمؤمنین روايت كرده‌اند كه فرمود: روزى رسول‌خدا دست مرا گرفت و با هم در برخى از كوچه‌هاى مدينه راه مى‌رفتيم، تا به باغى رسيديم؛ من گفتم: اى رسول‌خدا! چه باغ زيبايى! رسول‌خدا فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. سپس به باغ ديگرى برخورديم، من گفتم: اى رسول خدا! چه باغ زيبايى!

وصایت و جانشینی رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، از جانب خداوند به امیرالمؤمنین واگذار شد؛ برخی این را تحمل نکرده و حق حضرت را از ایشان ربودند.
امیرالمؤمنین، خود در این خصوص می‌فرماید: «از جمله چیزهایی که پیامبر به من فرمود، این بود که امت، پس از وی با من پیمان شکنی می‌کنند.»

ذهبی می‌نویسد: ابن سقاء، از بزرگان واسط که خداوند در عمر و علم او برکت داد، حدیث طیر را نقل کرد؛ کار او مورد تحمل آنان قرار نگرفت؛ به او حمله کرده و او را از منبر بلند کرده و محل نشستن او را آب کشیده و او را خانه‌نشین کردند؛ دیگر برای اهل واسط حدیث نگفت و احادیث آنان از او به این دلیل کم است.

ابن عساکر از امام سجاد (علیه‌السلام) نقل می‌کند که: مروان بن حکم به من گفت: در میان مردمان کسی نبود که از صاحب ما -عثمان- مانند صاحب شما -علی (علیه‌السلام) دفاع کند، گفتم پس برای چه از او بر روی منابر بدگویی می‌کنید؟ گفت: به جز این کار، راهی برای بقاء حکومت نیست.