سلفی‌گری یک مذهب تکفیری است که دارای انشعابات مختلفی است. این مذهب آن قدر خشن و بی‌رحم است که حتی یکدیگر را نیز تکفیر می‌کنند. از انشعابات سلفیه به وهابیت، صحویه، سروریه و ... می‌توان اشاره کرد، که اگر چه از نظر پیروی از سلف و محمد بن عبدالوهاب با یکدیگر موافق هستند، اما به خاطر برخی از اختلافات یکدیگر را تکفیر می‌کنند.

از نظر تاریخی هر چند برخی از رگه‌های اندیشه‌ی سلفی‌گری در قرن چهارم هجری شکل گرفت، اما به دلیل تعارض با اندیشه‌ی مسلمانان در مدت کوتاهی خاموش شد. جریان سلفی‌گری در قرن هفتم نیز تلاش‌هایی برای احیاء تفکر سلفی‌گری انجام داد، اما به نتیجه‌ای نرسید، تا اینکه این جریان در قرن دوازدهم با کمک انگلستان رشد کرد.

نامه پادشاهان عربی در حمایت از اسرائیل خطاب به معترضین فلسطینی: به فرزندان عرب ما در فلسطین! اوضاع جاری فلسطین، ما را به‌شدت ناراحت کرده و اکنون ما پادشاهان عرب، شما را برای جلوگیری از خونریزی بیشتر به آرامش دعوت می‌کنیم و به حسن نیت دولت دوست خود بریتانیا، و به قولی که در خصوص اجرای عدالت در فلسطین داده اعتماد و اطمینان داریم.

یکی از مصادیق تحریف، تغییر محتوایی و تغییر مفهومی یک معنی است. وقنی یک جریان فکری برای به دست آوردن اهداف مشخصی نتواند از سد شریعت بگذرد، دست به تغییر مفاهیم دینی زده و آنها را تحریف و به نفع خود معنی می‌کند. این دقیقا اتفاقی است که درباره موضوعات فقهی افتاده است. وهابیت در تحریف مبانی دینی، دست بلند و سابقه طولانی دارد.

در تمامی مذاهب فقهی برای کسی‌که رو به قبله مسلمانان نماز گذارد، حکم اسلام قائل شده‌اند و او را هرگز کافر نمی‌دانند. این البته در مرام گروه‌های مسلح و تروریستی متفاوت است. ایشان در منظومه فکری خویش به دنبال بهانه‌ای هستند، تا دیگران را تکفیر کرده، بر آنان حکم کافر بار کنند. آن‌ها در این اندیشه به فتوای وهابیت استناد می‌کنند.

تفکرات جهادی که با بر جای گذاشتن خرابی‎ها و ویرانی و با ایجاد رعب و ترس مسلمانان، آنها را از تمدن و پیشرفت باز داشته است، خود وام‌دار اندیشه‎های متحجرانه وهابیت و رهبران فکری آنها است. اندیشه‎ای که خود از بی‌عقلی و دوری از تمدن ناشی شده است، نتیجه‌ای جز ویرانی و تحجر و عقب افتادگی را به بار نخواهد آورد.