با توجه به اظهارات جناب صبحی، شوقی افندی (اولین و آخرین ولی‌امر بهائیت) نمی‌توانست جانشین موعود عبدالبهاء باشد؛ چرا که صرف‌نظر از فساد شوقی، جانشینی او بر خلاف خواست بهاء و حتی عبدالبهاء بود. از طرفی جانشینی او نشانی قطعی بر غیرالهی بودن اساس فرقه‌ی بهائیت بود.

برخی سلبریتی‌ها و بازیگران مشهور سینمایی که از قضا پرونده‌‌ی پرباری در دفاع از افراد ضدانقلاب و زندانیان سیاسی و امنیتی دارند، پس از اطلاع از خبر بازداشت نوشین جعفری، علناً حمایت خود از او را اعلام و سعی کردند به سفیدسازی او بپردازند. اما به راستی علّت حمایت گسترده‌ی فضای ضدفرهنگی حاکم بر سینما از نوشین جعفری چیست؟!

فرقه‌ی بهائیت به عنوان ستون پنجم استعمار و قدرت‌های سلطه‌گر جهانی، با ترویج بی‌وطنی و زدودن غیرت ملّی در تلاش است تا مفهوم کوته‌نظرانه‌ای را به مردم القاء کند و آن اینست که اگر اربابان بهائیت به کشور شما حمله و یا اموالتان را چپاول کردند، تسلیم محض باشید! اما آنان هیچ‌گاه از تبعاتی که به اسارت گرفتن مردم و چپاول ثروت و هویت کشورشان توسط مهاجمین دارد، سخنی به میان نیاورده‌اند.

عرفان ثابتی (نماینده‌ی بهائیت در مناظرات تلویزیونی) در مصاحبه با رادیو فردا، با استناد به استدلال‌هایی پوچ، به رد باور خاتمیت پرداخت. نماینده‌ی تشکیلات بهائی در حالی بهائیت را طرفدار پلورالیسم دینی معرفی نمود که پیشوایان بهائیت با باطل شمردن غیر خود، غیربهائیان (از هر دین و مسلکی) را آماج توهین‌های خویش قرار داده‌اند.

لیدی بلامفیلد در کتابش که به تأیید رهبران بهائی رسیده، به بخشی از نقش تدارکاتی عبدالبهاء برای نیروهای انگلیسی در اشغال فلسطین می‌پردازد. اما به راستی پیشوایان بهائیت به خوبی نشان دادند که نه تنها در دورویی بی‌نظیرند و از خیانت به دولتی مثل عثمانی که ثناگویش بودند هیچ ابایی نداشتند؛ بلکه بر خلاف شعارهای صلح‌طلبی خود، برای ادامه‌ی جنگ نیز گام برداشته‌اند.

فعالیت تشکیلات بهائیت در راستای براندازی که در کنفرانس شیکاگو نمودار شد، چنان در تناقض با اصول فرقه‌ی بهائیت بود که یکی از بهائیان ایرانی (به نام بهاره مقدم) را به نگارش نامه‌ای اعتراضی به گردانندگان این کنفرانس وا داشت. اما نهاد بیت العدل در جواب به استدلال‌های مستند عضو خود، ضمن طرد او با تُند ترین ادبیات ممکن از او یاد نمود.