برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را به علت بی‌فایده بودن، ممنوع می‌دانند. در پاسخ به اشکال آنان باید گفت که این اشکال، ناشی از اعتقادشان به نشنیدن مردگان است، در حالی که اهل‌سنت مطابق احادیث صحیحشان معتقدند که مرده صدای کفش تشییع‌کنندگان را نیز می‌شنود. بنابراین، علمای اهل سنت شنیدن را منوط به روح می‌دانند نه جسم و لذا اصرار به فایده داشتن تلقین برای مرده دارند.

جشن گرفتن مسلمانان براى میلاد پیامبر(ص) و خواندن شعر در فضایل آن حضرت برای بزرگداشت ایشان است و به ذهنشان هم خطور نمى‌کند که این کارها براى عبادت ایشان باشد؛ شرک وقتی است که انسان کسی را در سرنوشت خود و جهان موثر بداند و او را به عنوان معبود عبادت کند یا عملی که دین آن را تایید نکند، در دین وارد نسازد.

برخلاف نظر عموم مسلمانان که تلقین میت را مجاز و مفید برای مرده می‌دانند، بزرگان معاصر وهابی، این عمل را بدعت خوانده و حدیث نقل شده در این زمینه را جعلی می‌دانند؛ در پاسخ به اشکال آنان می‌توان گفت که نمی‌توان بدون دلیل روایتی را ساختگی نامید؛ این حدیث مورد تأیید علمایی مانند ابن‌حجر، ملاعلی قاری، ابن‌ملقن است و سند آن را حسن و بدون مشکل می‌دانند؛ چنین حدیثی را نمی‌توان جعلی خواند.

دشمنان قسم خورده اهل بیت (ع) شبهاتی را در بحث عزاداری و گریه بر سالار شهیدان مطرح می كنند، ازجمله اینكه گریه كردن و عزاداری برای امام حسین (ع) بدعت است؛ در پاسخ باید گفت: از مصادیق بدعت نیست؛ زیرا شكی نیست كه برپایی عزاداری و شادی، امری است فطری كه از ابتدا میان تمام ملّتها و اقوام رواج داشته و ادیان الهی نیز بر اصل آن صحه گذاشته‌اند.

مروان حکم در زمان حکومتش در مدینه، همواره مشغول سب امیرالمؤمنین (ع) بود و به علت اینکه مردم پس از نماز عید، لعن امیرالمؤمنین (ع) را تحمل نمی کردند و متفرق می شدند، او خطبه نماز عید را قبل از نماز می‌خواند که مسلمانان حاضر باشند.

در حالی‌که علمای اهل سنت، صلوات بلند را بر پیامبر اکرم (ص) جایز یا مستحب می‌دانند و فقط از ابن تیمیه، و پیروان وهابی او بر خلاف اجماع مسلمین ذکر شده که صلوات بلند بدعت است، تعداد زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی مصر، جنجال راه انداخته‌اند که اختصاص زمانی پس از نماز جمعه، جهت بهره‌مندی از ثواب صلوات توسط وزارت اوقاف مصر، بدعت‌ است.