شبه معنویت های روانشناختی
ال ران هابارد مؤسس کلیسای ساینتولوژی است، وی در دوره‌ای از زندگی‌اش به جادوگری می‌پرداخت، او همراه «جک پارسونز» شاگرد آلیستر کرولی، جادوگر و شیطان پرست مشهور، کارهای جادوگری و شیطان‌پرستی انجام می‌داد.
از کتاب‌های منتقد کلیسای ساینتولوژی، می‌توان به کتاب «فراتر از باور، زندگی مخفی و فرار ترسناکم از ساینتولوژی»؛ نوشته جینا میسکویج هیل (برادرزاده رئیس فعلی فرقه ساینتولوژی) و کتاب «بیرحم؛ ساینتولوژی، پسرم دیوید میسکویج و من»، نوشته پدر رئیس فرقه، اشاره کرد.
کلیسای ساینتولوژی متکی به آموزه «اعتراف مسیحیت»، مدعی اختراع روش پاکسازی است که قابلیت رهایی از مشکلات و پاک کردن موجودات فضایی از جسم انسان را دارد. در واقع با شرکت در جلسات روانکاوی مانند، این فرقه برای مخاطب خود شستشوی ذهنی انجام می‌دهد.
کلیسای ساینتولوژی به‌ظاهر یک مذهب ثبت شده در آمریکا است، ولی برخی کشورها همانند فرانسه آن را فرقه دانسته و فعالیت آن را ممنوع کرده‌اند؛ حقیقت این است که ساینتولوژی یک جریان فرقه‌ای است که توسط هابارد در سال 1954 میلادی تأسیس شد.
در معنویت‌های نوپدید؛ مثل تفکر نو، ارزش‌ها، هنجارها، باید و نبایدهای خود در زندگی را توسط «ندای درون» تشخیص می‌دهند و این ندای درون همان الهامات قلبی و درونی انسان است. حال با بررسی ویژگی‌های ندای درون متوجه می‌شویم که مراد از ندای درونی، همان نفس اماره است.
برای رسیدن به شادی و خوشبختی ثروت تا یک اندازه‌ای لازم و ضروری است، اما کافی نیست، باید شادکامی و نشاط را در یک امر درونی و البته غیرمادی جستجو کرد، ولی مروجان قانون جذب، شادکامی و خوشبختی را به‌صورت افراطی منحصر در امور مادی معرفی می‌کنند و زمان و توان مخاطبانشان را در این راه مصرف می‌کنند.
مروجان قانون جذب، ثروت را عامل اصلی شادکامی و هدف غایی انسان معرفی می‌کنند؛ در همین رابطه، مردم کشورهایی که دارای رشد اقتصادی بالا هستند را افراد خوشبخت و شاد تلقی می‌کنند، اما «ریچارد استرلین» اقتصاددان می‌گوید: ثروت زیاد، باعث شادی زیاد نمی‌شود.
برای کنترل و رفع خیال‌پردازی افراطی در قانون جذب و شیفتینگ ، نباید یکباره آن را متوقف کرد؛ بلکه روزانه در زمان مشخصی چند دقیقه وقت خیال‌پردازی داشته باشید؛ این تعیین زمان به مدیریت این موضوع کمک می‌کند، سپس از تکنیک تنبیه و تشویق استفاده کنید.
نقد معنویت های نوظهور یک علم بین رشته‌ای است و بیشترین ارتباط را با علم روانشناسی دارد. والدین و مربیان، از شیفتینگ، زیست خیالی و... تصور صحیحی ندارند؛ تخیل افراطی، وقتی در زندگی موجب ناکارآمدی و ناراحتی شخص و دیگری می‌گردد، یک اختلال روانی شمرده می‌شود.
از علل و بسترهای گرایش به شیفتینگ و زندگی در رؤیا در معنویت‌های نوظهور، داشتن اختلال روانی«خود زشت‌انگاری» و «مردم‌گریزی» می‌باشد؛ از آن طرف خود زیست خیالی اثر متقابل و دو طرفه دارد و خود عاملی برای ایجاد اختلال خود زشت‌انگاری و مردم‌گریزی است.
از مسائل مهم در آسیب‌های موج کره‌ای، قانون جذب و... بحث شیفتینگ، زیست خیالی و رؤیاپردازی برای جذب است. از علل زندگی در خیال، رهایی از رنج‌ها و سعی در نادیده گرفتن مشکلات در زندگی به عنوان راهکار مقابله با مشکل است.
در یک تحقیق روی گروهی از پرستاران نتیجه گرفته شد که خیال‌بافی ناسازگار (MD) «شکل افراطی رؤیاپردازی» بر مشکلات روانشناختی و عملکرد شغلی آنان، اثر منفی دارد. شاهد مثالی حاکی است که همین آسیب و آسیب‌های دیگردر انتظار افرادی است که شیفتینگ کار می‌کنند.
قوه خیال ابزاری است که با آن می‌شود ایده‌ها را در دنیای واقعی محقق کرد؛ خیال‌پردازی نباید منجر به زندگی در عالم خیال شود. در حال حاضر برخی افراد هستند که زندگی در خیال، برایشان تبدیل به یک هدف شده است.
از آقای محمد افلاکی دعوت می‌شود در مناظره‌ای با موضوع: مستندات آموزه‌های ارایه شده توسط وی از جمله «قانون جذب» و «کسب ثروت و موفقیت با پاکسازی کوانتومی»، شرکت کنند.