قانون جذب در فضای الهیاتی ادیان ابراهیمی که مشخصه آن وجود خداوندی با صفات عالم، قادر و خیر محض می باشد، کارایی ندارد. در این جهان بینی، انسان بنده است و ارباب عالم نیست، دنیا جای رسیدن به تمام آرزوها نیست بلکه دنیا محل ابتلا و آزمایش است و رسیدن به آرزوها در آخرت ترسیم می شود.

قانون جذب صورت متعادل یک نظریه علمی را ندارد و بیشتر شبیه داستان های علمی تخیلی است تا اینکه نظریه علمی باشد. پذیرش نظریه قانون جذب، نباید تالی فاسد داشته باشد در حالی که آسیب های زیادی در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی و... برای قانون جذب ذکر شده است.

بعضی افراد با تبلیغ مثبت اندیشی افراطی، سعی دارند تفکر منفی را از ساحت زندگی حذف کنند؛ در حالی که هر میل و احساس بشر، کارکرد منحصر به فرد خود را دارد؛ تغییر یا حذف یک جنبه از شاخصه های فردی انسان، باعث به هم خوردن نظم وجودی و آسیب می شود.

در روابط فردی، اجتماعی و مالی، افرادی که نکات منفی را کنار نکات مثبت و ایده آل های ذهنی با هم می سنجند بهتر به جنبه های کمبود و نقص خود آگاه می شوند؛ و با تمرکز بر رفع این موارد و تلاش بیشتر احتمال موفقیت بیشتری را برای خود رقم می زنند.

در قانون جذب افراد با تصورات خیالی زندگی می کنند تا بتوانند آن خیالات را بصورت قلبی بپذیرند و باور کنند که این آرزوها محقق خواهند شد. چون شرط تحقق خواسته ها در قانون جذب، ایمان به تحقق آن می باشد. در واقع آن ها زندگی متوهمانه ای را می پذیرند.

توصیف شیطان‏‌ گرایان از شیطان به‌عنوان نمادی از طبیعت و تمایلات بشری و دعوت به پیروی کردن از تمایلات و نداهای درونی کاملاً با توصیفی که شبه‏‌ جنبش‌‏های معنوی از خدا ارائه می‏‌دهند، مطابق است. یکی نام آن را شیطان گذاشته و دیگری آن را خدای درون یا الهه می‌نامد.