بر خلاف اعتقاد برخی از اهل سنت و نیز برخی از مکاتب انحرافی مثل وهابیت، که می‌گویند امام زمان (عج) از اولاد امام حسن عسکری (ع) نیست. و کمی قبل از ظهورش به دنیا خواهد آمد، اما برخی از بزرگان اهل سنت که تعداد آنها به 128 تن می‌رسد به این قضیه اعتراف دارند، که آن حضرت از اولاد امام حسن عسکری (ع) بوده و نام این افراد هم ثبت شده است.

اگر مهدی در احادیث به معنای هدایت شده باشد، کلام بی‌معنا می‌شود. مثلا در این روایت که در کتب اهل سنت از زبان پیامبر اکرم نقل شده است که: «مهدی از عترت من است» کدام شخص عاقل می‌گوید که «مهدی» به‌معنای شخص هدایت شده است. اگر کلام این مجری وهابی را بپذیریم در این صورت باید هر شخصی که هدایت شده باشد، از عترت پیامبر اکرم باشد.

در حالی‌که وهابیان حتی به اندازه‌ی یک انسان معمولی برای زنان منزلت و شانی قائل نیستند و در میان فتاوای خود زنان را با حیواناتی چون سگ و الاغ مقایسه می‌کنند، دیدگاه شیعه به زن بسیار متفاوت بوده و زن آن‌قدر در نگاه ایشان صاحب جایگاه والایی است، که حتی معتقدند از میان 313 تن از یاران اصلی امام عصر (عج) 50 نفر از ایشان زن هستند.

بعضا دیده می‌شود که برخی افراد به صرف شنیدن چند روایت، به مسائلی معتقد می‌شوند که با واقع کاملا بیگانه است. مثلا در مورد مبارزات امام زمان (عج) می‌گویند احادیثی وجود دارد که حاوی کشتار وسیع توسط ایشان است. در حالی‌که اگر دقت کنند می‌بینند جدای از مبالغه در این روایات، حضرت چیزی جز دستورات الهی که عین رحمت است، را انجام نمی‌دهد.

اهل سنت در اصل مهدویت با تشیع مشترک هستند. هر کس با تفکر مسلمانان آشناست می‌داند که بزرگان اهل سنت در این زمینه کتاب‌ها نوشته‌اند. تفاوت شیعه و اهل سنت در این است که اهل سنت منکر زنده‌بودن وی هستند. آنها مهدی (علیه السلام) را فرزند بلافصل امام حسن عسگری (علیه السلام) نمی‌دانند.وهابیت نیز با تفاوت‌های همین عقیده را دارد.

ریشه تفاوت بین مشرک و موحد در نیت و نگاه وی است. اگر تواضع و محبت و فداکاری در برابر غیر، به این نیت باشد که او را «اله» بدانی این کار، مشرکانه است. ولی اگر او را سببی از اسباب به اذن خدا بدانیم، این محبت و فداکاری و یا درخواست شفاعت و توسل به وی در پیشگاه خداوند نه تنها شرک نیست که خود قدم زدن در مسیر توحید است.