پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی تحت تاثیر چند حدیث، یا حکایتی که از دیگران می‌شنوند، بدون آن‌که به سند این روایات، یا قبل و بعد آن دقت کنند، و نیز بدون تامل در صحت و سقم اخباری که به گوششان می‌رسد، ممکن است به مسائلی معتقد شوند، که هرگز واقعیت نداشته و ندارد. لذا قبل از این‌که ما مطلبی را بپذیریم، باید حتماً از صحت آن اطلاع یابیم.
نمونه‌ی این‌گونه مطالب را در مورد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خصوصاً جنگ‌هایی که ایشان در زمان ظهور انجام خواهند داد، می‌توان مشاهده نمود. مثلاً بعضاً دیده می‌شود که برخی، از این نبردها چنین تعبیر می‌کنند، که در احادیث خود شیعه چنین آمده: که اگر مردم می‌دانستند که با ظهور حضرت چه خواهد شد، بیشتر آن‌ها آرزو می‌کردند که ای کاش این واقعه را نبینند.[1] سپس با استناد به چنین محتواهایی، به‌زعم خود چنین اثبات می‌کنند، که ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به جهت آن‌که باعث خونریزی‌های بسیار شده و کشته‌های بی‌شماری به‌بار خواهد آورد، بیشتر از این‌که نعمت باشد، یک نقمت است.[2]
پاسخی که به این عزیزان داده می‌شود، این است که:
اولاً: باید سند این روایات بررسی شده و از صحت آن اعتماد حاصل نمود.
ثانیاً: بر فرض صحت سند، باید از یک اصل غافل نبود و آن این‌که امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کاری جز اجرای احکام الهی انجام نخواهند داد، و می‌دانیم که احکام الهی جز رحمت، چیز دیگری نیست.
ثالثاً: اگر مثلاً اسلام حکم قتل مفسد فی الارض را می‌دهد، آیا می‌توان نعوذ بالله اسلام و دستورات آن را خشونت‌بار نامید، در حالی‌که اصل حیات و بقاء جامعه‌ی اسلامی، به از بین رفتن مفسدین فی الارض خواهد بود، و این اصلی است که حتی جوامع غیر مسلمان نیز بدان معترفند.
رابعاً: ماموریت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پر کردن زمین از عدل و داد است و این بدون مبارزه  با مفسدینی که مخالف این امر هستند و در نهایت کشتن آن‌ها، محقق نمی‌شود.[3]
نتیجه این‌که خوب است انسان، قبل از هر چیز اولاً از صحت آن‌چه می‌شنود، مطمئن شده و ثانیاً به عواقب اعتقادی که می‌پذیرد، نیز فکر نماید.

پی‌نوشت:

[1]. ابن أبي زينب، محمد بن ابراهيم‏، الغيبة للنعماني‏، ص 233، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، نشر صدوق‏، تهران‏، 1397 ق‏.
[2]. مرکز ابحاث عقائدیه، موسوعه الاسئله العقائدیه، ج 2، ص 296، مرکز ابحاث عقائدیه، قم، چاپ اول، 1429 ق.
[3]. همان.