پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مجریان شبکه وهابی در ادعایی گزاف، درباره امام زمان (علیه السلام) چنین گفت: «شیعه حتی یک روایت صحیح هم، درباره اثبات وجودِ امام زمانش ندارد.» آن‌چه در این نوشتار می‌خوانیم، پاسخ به این فرد جاهل و مغرض است.
نه‌تنها شیعه، بلکه تعداد زيادی از علمای اهل تسنن و حتی بعضی از وهابیون تصريح کرده‌اند که احاديث مهدويت، متواتر هستند و حتی همین سران وهابی گفته‌اند که منکران حضرت مهدی (عليه السلام) کافر هستند.
قرطبی که یکی از مفسرین اهل سنت است در تفسیر خود در ذیل این آیه، «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.[توبه/33] او كسى است كه رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاد، تا آن را بر همه آيين‏‌ها غالب گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند!» چنین می‌گوید: «سدی گفته: اين وعده خداوند در زمان خروج حضرت مهدی (عليه السلام) تحقق می‌يابد، همان زمانی که کسی باقی نمی‌ماند؛ مگر اين‌که مسلمان می‌شود يا جزيه پرداخت می‌کند. گفته شده است که مهدی، همان عيسی (عليه السلام) است، نه کس ديگری؛ اين سخن درست نيست، زيرا روايات صحيح به‌صورت متواتر نقل شده است که مهدی (عليه السلام) از نسل رسول خدا (صلی الله عليه و آله) است؛ پس جايز نيست که آن را بر عيسی (عليه السلام) حمل کنيم.»[1]
و علمای دیگر اهل سنت که ادعای تواتر احادیث مهدویت کرده‌اند.[2] البانی وهابی می‌گوید: «انکارعقیده مهدویت، مثل انکار خداست.»[3]
در روایات شیعه هم احادیث بسیاری درباره حضرت مهدی (علیه السلام)، به صورت تواتر موجود است. روایات در این‌باره بسیار زیاد است، که به جهت اختصار، فقط به دو حدیث صحیح السند، در این مورد اکتفا می‌شود.
شيخ صدوق با سند صحیح در كتاب «الخصال» از سلمان فارسی نقل میکند که رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، امام حسين (عليه السلام) را امام، فرزند امام و پدر ائمه (عليهم السلام) معرفی کرده است: «.... نهمين آنان، حضرت قائم است»[4]
شيخ کلينی با سند صحيح از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل می‌کند که آن حضرت، غيبت امام مهدی (عليه السلام) را پيش‌بينی کرده است: «مهدی از فرزندان من است، هم‌نام و هم‌کنيه من است. او شبيه‌ترين شخص نسبت به من از نظر صورت و سيرت است. او دارای غيبتی است که مردم حيران هستند؛ به‌حدی که مردم از دين‌شان بر می‌گردند، در اين زمان است، که او همانند ستاره نفوذ کننده، خواهد آمد و زمين را پر از عدل و داد خواهد کرد، همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده است.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. «وقال السدي: ذاك عند خروج المهدي لا يبقى أحد إلا دخل في الإسلام أو أدى الجزية وقيل: المهدي هو عيسى فقط وهو غير صحيح لأن الأخبار الصحاح قد تواترت على أن المهدي من عترة رسول الله صلى الله عليه وسلم فلا يجوز حمله على عيسى.» القرطبي، الجامع لأحكام القرآن، ناشر: دار الشعب، القاهرة. ج8، ص122
[2]. الكتاني، نظم المتناثر من الحديث المتواتر، تحقيق: شرف حجازي، ناشر: دار الكتب السلفية، مصر، ج1، ص227
الزرعي الدمشقي الحنبلي، المنار المنيف في الصحيح والضعيف، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، ناشر: مكتب المطبوعات الإسلامية، حلب، الطبعة: الثانية، 1403هـ، ج 1، ص 142،
[3]. «و ما مثل هؤلاء إلا کمثل من ينکر عقيدة نزول عيسى عليه السلام في آخر الزمان التي تواتر ذکرها في الأحاديث الصحيحة...و ما مثل هؤلاء المنکرين جميعا عندي إلا کما لو أنکر رجل ألوهية الله عز وجل». البانی، سلسله الاحادیث الصحیحه، چاپ: مکتبه المعارف للنشر و التوزیع، الریاض، ص 43.
[4]. «حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي خَلَفٍ قَالَ حَدَّثَنِي يَعْقُوبُ بْنُ يَزِيدَ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ الْهِلَالِيِّ عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ: ..... تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ.» الصدوق، الخصال، جماعة المدرسين في الحوزة العلمية، قم؛ ج2، ص475، 
[5]. حَدَّثَنَا أَبِي وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ قَالُوا حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ جَمِيعاً قَالُوا حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ وَأَحْمَدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي الْخَطَّابِ جَمِيعاً قَالُوا حَدَّثَنَا أَبُو عَلِيٍّ الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ السَّرَّادُ عَنْ دَاوُدَ بْنِ الْحُصَيْنِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ آبَائِهِ عليهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه وآله وسلم، الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي اسْمُهُ اسْمِي وَكُنْيَتُهُ كُنْيَتِي أَشْبَهُ النَّاسِ بِي خَلْقاً وَ خُلْقاً تَكُونُ‏ لَهُ‏ غَيْبَةٌ وَ حَيْرَةٌ حَتَّى تَضِلَّ الْخَلْقُ عَنْ أَدْيَانِهِمْ فَعِنْدَ ذَلِكَ يُقْبِلُ كَالشِّهَابِ الثَّاقِبِ فَيَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً». الصدوق، ناشر:‌ اسلامية، تهران‏، الطبعة الثانية‏، 1395 هـ. كمال الدين و تمام النعمة، ج‏1، ص287