مکاتب اهل سنت
عبدالله بن محمد بن عثمان واسطی معروف به ابن سقّا که از جمله محدثین معروف و مشهور واسط است، پس از آنکه حدیث طیر را بر سر درس خود نقل کرد، با واکنش شدید واسطی‌ها روبرو شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
ابن‌قتیبه می‌گوید: «بسیاری از محدثان از بازگو کردن فضائل حضرت علی (علیه السلام) و اظهار مواردی که شایسته مقام آن حضرت بود خودداری می‌کردند. هر محدثی را که نامی از حضرت علی (علیه السلام) می‌برد و یا حدیثی درباره فضائل ایشان بیان می‌کرد، طرد می‌کردند.»
بسیاری از علمای اهل‌تسنن، محمد بن عبدالوهاب و عقاید وی را به شدت مذمت نموده‌اند از باب نمونه شیخ انورشاه کشمیری می‌گوید: «اما محمد بن عبدالوهاب نجدی مردی کودن و کم‌عقل و کم علم بود و در صدور فتوای کفر شتاب می‌کرد، در حالی که شایسته نیست کسی وارد این وادی شود، مگر کسی که انواع کفر و اسباب آن را بشناسد.»
بسیاری از علمای اهل‌تسنن، محمد بن عبدالوهاب و عقاید وی را به شدت مذمت نموده‌اند از باب نمونه علامه صدقی زهاوی، محمد بن عبدالوهاب و پیروانش را فتنه‌ای می‌داند که در جهان شهرت پیدا کرد. وی در این باره می‌نویسد: «وهابیت فرقه‌ای منسوب به محمد بن عبدالوهاب است که او عقیده باطل خود را در «نجد» آشکار نمود.»
امام هفتم شیعیان، امام موسی کاظم (علیه‌السلام) وارث علوم نیاکان خود است و در فضل و کرامت و بزرگی چنان معروف و مشهور است که به باب الحوائج الی الله در میان مردم زمان خود و اعصار بعدی ملقب گردیده است و مستمندان به درب منزل این امام همام می‌رفتند و درخواست کمک و یاری از ایشان داشتند.
دکتر بشار عوّاد از محققین معاصر، هنگامیکه با توثیقات حریز بن عثمان توسط علمای عامه مواجه می‌شود، اظهار تعجب می‌کند و می‌نویسد: به خدا قسم در باورم نمی‌گنجد کسیکه به حضرت علی (علیه‌السلام) توهین و جسارت می‌کند، چگونه ثقه و در صراط مستقیم باشد؟ از گزافه گویی‌ها به خدا پناه می‌برم؟
چگونه ممکن است شخصی که به صورت علنی و در موارد متعدد نسبت به خلیفه مسلمین جسارت فاحش می‌کند را احمد بن حنبل و ... توثیق کرده و پیروان ایشان نیز دم بر نمی‌آورند اما اگر کسی کوچک‌ترین جسارتی به عمر و ابوبکر کند او را از عدالت خارج می‌دانند.
ابن حجر عسقلانی با مطرح کردن این سؤال که چرا افرا د ناصبی مانند لمازه توسط علمای رجال توثیق شده‌اند؟ بغض و کینه نواصب نسبت به حضرت علی (علیه‌السلام) را دیانت دانسته و به توجیه شتم و سبّ و لعن امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) توسط نواصب پرداخته است.
وقتی از لمازه درباره دوستی با امیرالمومنین سؤال شد، در پاسخ گفت: چگونه کسی را که در یک صبح‌دم شش هزار نفر از اقوام مرا کشت، دوست داشته باشم؟!
بسیاری از علمای اهل‌تسنن، محمد بن عبدالوهاب و عقاید وی را مورد انتقاد قرار داده و به شدت از آن‌ها مذمت نموده‌اند. از باب نمونه شیخ ابراهیم بن عثمان سمنودی درباره او این چنین می‌نویسد: «ریشه وهابیت قومی از جاهلان اعراب هستد که به رئیسشان محمد بن عبدالوهاب بدعت‌گذار، خارجی، گمراه کننده و گمراه شده منسوب هستند.»
بسیاری از علمای اهل‌تسنن، محمد بن عبدالوهاب و عقاید وی را مورد انتقاد قرار داده و به شدت از آن‌ها مذمت نموده‌اند از باب نمونه شیخ احمد غماری ضمن معرفی و افشای ماهیت ابن‌تیمیه، محمد بن عبدالوهاب را شیطانی می‌داند که دارای مذهبی باطل است و افکارش از افکار ابن‌تیمیه نشأت گرفته و سخنان او همان سخنان ابن‌تیمیه است.
دشمنی مروان بن حکم با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و جسارت‌های بی‌ادبانه وی به امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) بر کسی پوشیده نیست، اما بخاری در کتاب صحیح خود از وی حدیث نقل کرده که مورد اعتراض برخی علمای اهل سنت نیز واقع شد.
عصمت امام، به عنوان مساله‌ای پر اهمیت از دیرباز مورد توجه بوده است. از این‌روی عقل بر آن، مهر صحت نهاده و نبودن امام معصوم را در میان انسان‌ها منجر به تسلسل می‌داند. چرا که هیچ‌گونه امری هم‌چون عدالت نفسانی و... تا زمانی که در پرتو تایید الهی قرار نگیرید (یعنی عصمت)، جواز خطا را در کسی زائل نمی‌کند.
پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، حضرت علی (علیه‌السلام) را دروازه دانش خود و تبیین کننده احکام دانسته ومی‌فرمایند: «علی باب علمی و مبیّن لأمتی ما ارسلت من بعدی» و در حدیث دیگری فرمودند: من شهر علم هستم و علی درب آن است. کسی که علم را اراده کند باید از درب آن وارد شود.