حریز بن عثمان از کسانی است که فحش و ناسزاگویی‌های وی نسبت به امیرالمومنین (علیه‌السلام) به هیچ‌وجه قابل توجیه نیست و توثیق روایات وی، تعجب فرهیختگان از عامه را نیز برانگیخته است، به طوری که دکتر بشار عوّاد از محققین معاصر، هنگامی‌که با توثیقات حریز بن عثمان توسط علمای عامه مواجه می‌شود، اظهار تعجب می‌کند و می‌نویسد:
«به خدا قسم در باورم نمی‌گنجد کسی‌که به حضرت علی (علیه‌السلام) توهین و جسارت می‌کند، چگونه ثقه و در صراط مستقیم باشد؟ از گزافه گویی‌ها به خدا پناه می‌برم؟»[1]
ایشان هم‌چنین با مقایسه علی (علیه‌السلام) با ابوبکر و عمر به تناقض در نوع رفتار و برخورد برخی علمایاهل سنت، با این سه خلیفه پی برده و با طرح این سؤال که چگونه می‌شود کسی‌که به علی (علیه‌السلام) فحش داده و آن را سبّ نموده، ثقه باشد؟ و با استناد به سخنان ذهبی در مورد ابوبکر و عمر که لعن این دو را از مصادیق رفض کامل دانسته و بدعت کبری می‌داند، به نقد این کلام می‌پردازد و می‌نویسد: «آیا سبّ و لعن و بدگویی حضرت علی (علیه‌السلام)، از مصادیق رفض کامل و بدعت کبری نیست؟»[2]

پی‌نوشت:

[1]. مزی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، دارالفکر بیروت، ج5، ص574
[2]. همان، ج5، ص579