معاویه در حضور مهاجرین و انصار و در یکی از نمازهای جماعت ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» را به حالت آهسته خواند که با اعتراض شدید مهاجرین و انصار و دلایل محکم ایشان مبنی بر سنت بودن آن، مجبور به اعاده نماز شد.

بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهل‌سنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه طاهر بن یحیی حسینی می‌گوید: پدرم از جدم از جعفر بن محمد از پدرش از علی رضی الله عنه برایم حدیث نقل کرد که فرمود وقتی پیامبر به خاک سپرده شد، فاطمه بر سر قبر پیامبر ایستاد و مشتی از خاک قبر را گرفت و بر روی چشمانش گذاشت و گریه کرد.

نووی شافعی ضمن افضل دانستن دست راست برای انگشتر، در رد قول فورانی (که آن را که می‌گفت: به جهت مخالفت با شیعیان باید در دست چپ قرار داد) گفت: این عمل اگر هم از شعارهای شیعیان باشد، نباید به خاطر مخالفت با شیعیان، سنّت پیامبر را کنار بگذاریم و انگشتر را در دست چپ قرار دهیم.

معاویه بر خلاف سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) انگشتر را در دست چپ خود قرار داد. این عمل معاویه باعث شد تا پس از وی مروانیان نیز از او پیروی کنند. به این ترتیب می‌توان معاویه بن ابوسفیان را اولین باعث و بانی خلاف سنت دانست.

دو قبیله بزرگ مکه، بنی هاشم و بنی امیه در جوار کعبه زندگی می‌کردند. قبیله بنی هاشم سیادت و آقایی به‌دست آورد و بنی امیه به آنها حسادت می‌ورزیدند و کینه نسبت به این خاندان داشتند و مترصد فرصتی بودند تا زهر خود را بریزند، که بعد از رحلت پیامبر و دوران خلفای غاصب این امر میسر گردید.

مردم در زمان حکومت عثمان، از حضرت علی (علیه‌السلام) درخواست کردند تا عهده‌دار نماز جماعت شود. امام فرمودند اگر من بخواهم نماز بخوانم به همان شیوه نماز می‌خوانم که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نماز می‌خواند. مردم سخن حضرت علی (علیه‌السلام) را نپذیرفتند و گفتند: ما به سنت عثمان عمل می‌کنیم.