لجاجت صفت زشت و ناپسندی است که متاسفانه در بین برخی مردم وجود دارد. شخص لجوج در واقع از حقیقت و واقعیت اطلاع دارد، ولی به خاطر مخالفت با طرف مقابل خود از پذیرش آن سر باز می‌زند و از قبول آن خودداری می‌کند.
این مسئله ممکن است بین دو فرد و یا دو گروه انجام شود، که بسیار بد و ناپسند است، اما زشت‌تر و ناپسندتر جایی است که پای سومی نیز به میان آید. این مطلب با بیان یک واقعیت تلخ بیشتر روشن می‌شود.
مرغینانی در کتاب الهدایه می‌نویسد: «مطابق روایات نقل شده، باید انگشتر را در انگشتان دست راست قرار داد، اما چون شیعیان انگشتر را در انگشتان دست راستشان قرار می‌دهند، ما بر خلاف آنان عمل می‌کنیم و در دست چپ قرار می‌دهیم.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. به نقل از الغدیر، علامه امینی، مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیه، چاپ اول، ایران قم، ج10، ص299