مخالفت با سنت پیامبر از همان دوره‌های صدر اسلام، حتی در زمان خلفای سه‌گانه نیز انجام می‌شد. عثمان یکی از کسانی بود که نمازهای چهار رکعتی را در مخالفت صریح با آن‌چه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) انجام می‌داد، برای مردم می‌خواند و البته مردم کج‌فهم نیز با او همراهی می‌کردند.
ابن حزم اندلسی ظاهری می‌گوید: «روزی عثمان در زمان حکومتش در سرزمین منی بیمار شد و مردم از حضرت علی (علیه‌السلام) درخواست کردند، تا عهده‌دار نماز جماعت شود. امام فرمودند: اگر من بخواهم نماز بخوانم، به همان شیوه نماز می‌خوانم که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نماز می‌خواند. (یعنی در سفر نمازهای چهار رکعتی را دو رکعتی می‌خوانم)
مردم سخن حضرت علی (علیه‌السلام) را نپذیرفتند و گفتند: ما (سنت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را نمی‌خواهیم، بلکه) به سنت عثمان عمل می‌کنیم (و نماز را چهار رکعتی می‌خوانیم.)
حضرت علی (علیه‌السلام) هنگامی‌که با اصرار مردم بر تبعیت از سنت عثمان مواجه شد، از پذیرش درخواست مردم خودداری فرمود.[1]

پی‌نوشت:

[1]. ابن‌حزم اندلسی ظاهری، المحلی، دار الافاق الجدیده، بیروت لبنان، ج4، ص270