بزرگان و امامان اهل سنت بسیاری از کسانی را که نسبت به امیرالمومنین (علیه‌السلام)، خلیفه مسلمین و صحابی خاص پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سب و لعن و ناسزا می‌گویند را توثیق نموده و «صالح الحدیث» می‌دانند و یکی از نمونه‌های آن حریز بن‌عثمان حمصی رَحَبی است.
«یحیی بن مغیره به نقل از جریر می‌گوید: حریز بن عثمان بر بالای منبر بر حضرت علی (علیه‌السلام) فحش می‌داد.»[1]
حال سؤال این است چگونه ممکن است شخصی که به صورت علنی و در موارد متعدد نسبت به خلیفه مسلمین جسارت فاحش می‌کند را احمد بن حنبل و ... توثیق کرده و عامه پیروان ایشان نیز دم بر نمی‌آورند، اما اگر کسی کوچک‌ترین جسارتی به عمر و ابوبکر کند، او را از عدالت خارج دانسته و حتی مستحق قتل می‌دانند؟ مگر نه این است که اهل‌سنت، امیرالمومنین (علیه‌السلام) را یکی از خلفاء و جانشینان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌دانند؟ پس این برخورد دوگانه چگونه قابل جمع است؟ شما بگویید.

پی‌نوشت:

[1]. مزی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج4، ص237