مکاتب اهل سنت
فضائل امیرالمؤمنین بر هیچ کس پوشیده نیست، و خداوند هم در قرآن آیات فراوانی را به صورت مستقیم و غیر مستقیم دربارهی ایشان نازل کرده است، تا شأن و منزلتشان بر همگان اثبات شود و پیامبر هم در مناسبتهای مختلف از او تمجید و تعریف کرده است تا جایگاه وجودی ایشان برای مردم آشکار گردد.
تقطیع روایات و نشان دادن راهی غیر صحیح از سوی هیچ کس قابل اغماض نیست. این عمل را می توان در صحیحترین کتاب اهلسنت یعنی صحیح بخاری یافت کرد. او روایتی که دال بر ارتباط ناخوشایند میان اهلبیت و صحابه را بیان میکند، تقطیع کرده است.
اهل بیت پیامبر از خود پیامبرند یعنی از گوشت و پوست و خون ایشان هستند و رسول خدا در مناسبتهای مختلف آن را برای مسلمانان بیان فرموده است، خصوصاً در مورد حضرت علی (علیهالسلام) آنقدر روایت در فضائل و مناقبشان ایراد فرمود که جای هیچ شک و شبههای برای احدی باقی نگذاشت.
صنعانی ماجرای صلح حدیبیه توسط پیامبر را نقل کرده است که همین روایت از سوی بخاری نیز بازنویسی شده است؛ در کمال تعجب باید بیان داشت که این روایت توسط بخاری تقطیع شده است.
شیعیان با توجه به حمل معنای کلمه ولی بر سرپرستی و خلافت، به امامت و ولایت بلافصل امام علی (علیهالسلام) باور دارند. با بررسی تنها چند روایت در کتب حدیثی اهل سنت میتوان گفت که کلام ایشان صحیح است.
در روایات فراونی از پیامبر اسلام وارد گردیده است که مسلمانان را به دوست داشتن اهل بیت خود ترغیب میکند، در روایتی خطاب به حضرت علی (علیهالسلام) آمده: یا علی کسی که تو را دوست بدارد، روز قیامت با پیامبران خواهد بود و کسیکه کینهی تو در دل داشته وبمیرد، باکی نیست که یهودی بمیرد، یا نصرانی.
جاعلین اموی برای فضیلت سازی برای معاویه روایاتی ساخته و منتشر کردهاند، ازجمله: «افراد امین در پیشگاه خداوند، تنها سه نفر هستند: من، جبرئیل و معاویه.» ذهبی این حدیث را دروغ میداند؛ جاعلین با جعل این روایات، معارف اسلامی را به سخره گرفتهاند.
در منابع معروف اهل سنت، مانند صحیح مسلم، بخارى، سنن ترمذى، موطّا مالک، مسند احمد، سنن نسائى، مصنف عبدالرزاق و کتب دیگر، که همه از منابع مشهور و شناخته شده اهل سنّت است، حدود سى روایت درباره جمع میان نمازظهر و عصر یا مغرب و عشاء، بدون سفر و مطر (باران) و خوف و ضرر نقل شده است.
آنچه از فضائل حضرت علی (علیهالسلام) نقل شده، قابل شمارش نیست و احدی نمیتواند آن را انکار کند و اگر کسی بخواهد آن را حساب کند اولاً: در افکار و اذهان انسانهای عادی نمیگنجد و ثانیاً: بسیار سخت و دشوار و و در عین حال طاقت فرسا و غیر قابل جمع آوری است.
محدثین و فقهای بزرگی مانند سلیمان بن مهران اعمش، نعیمان بن ثابت، شعبه بن حجاج، عبدالرزاق صنعانی، عبیدالله بن موسی، عبدالرحمن بن ابیحاتم، و سفیان ثوری نیز از دوستداران حضرت علی (علیه السلام) به شمار رفته و آن حضرت را از عثمان برتر و افضل میدانستند.
در زمان حضور پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) به پیروان امام علی (علیهالسلام) شیعه میگفتند و بسیاری از صحابه آن حضرت را شایستهترین فرد برای خلافت بعد از نبی مکرم اسلام (صلیاللهعلیهوآله) میدانستند، ازجمله سلمان، ابوذر و مقداد.
خاندان اهل بیت پیامبر، خصوصاً حضرت علی (علیهالسلام) چنان فضیلت و ویژگی منحصر به فردی دارد که احدی از مسلمانان و حتی صحابه پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) به آن نرسند. این ویژگیهای خاص در روایات فراوانی از رسول خدا در وصف این حضرت بیان شده و خداوند آیاتی را در قرآن در شأن ایشان نازل فرموده است.
پیامبر اکرم در مناسبتهای مختلف خلافت و جانشینی حضرت علی (علیهالسلام) را اعلام کرد. فرمود او به منزله خود من در میان شماست، پس از او و اهل بیتم و پیشوایان بعد از ایشان که دوازده نفرند و همگی آنان از قریشند، پیروی کنید تا هرگز گمراه و منحرف نشوید که این موضوع به حدّ تواتر در کتب اهل سنت آمده است.
علم لدنی پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) به حضرت علی (علیهالسلام) به مصداق حدیث شریف و متواتر (انا مدینه العلم و علی بابها) منتقل گردید، اما برخی از صحابه طمّاع با کودتا و دسیسه بازی، خلافت و جانشینی پیامبر را تصاحب کردند، در حالیکه نه علم آن را داشتند و نه لیاقت و شایستگی، لذا مکرر به عجز خود اقرار میکردند.