ظهور اسلام با آخرین پیامبر خاتم بوقوع پیوست، پیامبری که از طریق وحی مستقیماً مرتبط با خداوند عالم بود و علم الهی را از ماکان و مایکون می‌دانست، لذا این پیامبر در میان قوم و سرزمین خشک و بی‌آب و علف که مردمانش فرهنگ جاهلیت داشته اند رشد و نمو نمود او در راه تکامل و پیشرفت مردم چه خون جگرهایی که نخورد.

از مباحثی که در قرآن و در چند آیه مطرح شده است، بحث سؤال در قیامت است. یکی از این مطالبی که مورد بازخواست قرار می‌گیرد، ولایت اهل‌بیت(علیهم السلام) و مخصوصا ولایت حضرت علی(علیه السلام) است. در این خصوص چند آیه مهم وجود دارد که مفسرین فریقین در ذیل آنها به ولایت حضرت اشاره کردند. مهمترین آن آیات، آیه 24 سوره مبارکه صافات است.

طلحه بن عبیدالله صحابی مشهور پیامبر اکرم از اولین اسلام آورندگان است که به‌دست ابوبکر که با او در یک قبیله بود، مسلمان شد، و طبق ادعای اهل سنت، جزء ۱۰ تنی است که پیامبر به آنان وعده بهشت را داده است! در بسیاری از کتب اهل سنت، مطلبی در مورد طلحه آمده است، که نارضایتی پیامبر از طلحه و اذیت پیامبر توسط طلحه را اثبات می‌کند.

یکی از طعنه‌هایی که مخالفان به شیعه می‌زنند اینست که می‌گویند: «شیعیان اصحاب رسول گرامی اسلام را عادل نمی‌دانند.» شیعه در جواب می‌گوید: «باید ملاک اعتقادات ما مسلمانان قرآن باشد. قرآن اصحاب پیامبر را به دو گروه تقسیم کرده است: اصحابی که مورد رضایت خدا و پیامبرش بودند. و دسته دیگر، اصحابی که مورد طعن و لعن و نارضایتی خداوند قرار گرفتند.

در قرون اولیه اسلام خصوصاً پس از رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) بین مسلمین اختلاف ایجاد شد، و صحابه پیامبر دو گروه شدند، گروهی به نص قرآن و روایات پیامبر اکرم بر خلافت حضرت علی(ع) باقی ماندند، که تعدادشان اندک بود، اما گروه دیگر، طبق عقیده اهل سنت، با اجماع مسلمین، روی کار آمدند، که این مقاله گفتگویی است بین پیروان این دو گروه.

در این‌که بعد از پیامبر گروهی به مسئله شورا اتکا کردند امری است که جای هیچ سؤال و شبهه‌ای ندارد. اما سؤالی که در ذهن باقی می‌ماند این است که چرا پیامبر (ص) درباره این موضوع سخنی به میان نیاورده و این موضوع را برای مسلمانان توضیح نداده است. امری که می‌توان نتایج آن را در اتفاقات بعد از رحلت رسول‌الله (ص) دید...