در حالی برخی غزالی را از عرفا و کتب او را به‌عنوان راهنمای سالکان عرفان معرفی می‌کنند که او از متعصب‌ترین صوفیان اهل سنت است که علم خود را نه‌تنها از ائمه اطهار(ع) نمی‌داند بلکه تعصب خود را ابراز کرده و شیعیان را رافضی معرفی کرده و لعن آنها را جایز دانسته است.

به نظر برخی خطبه البیان منسوب به امیرالمومنین علی (علیه السلام) است. اما برخی دیگر معتقدند که خطبه البیان دست‌آویز فرقه‌های صوفیه است برای توجیه شطحیات خود. بنابراین انتساب خطبه البیان به امیرالمومنین علی (علیه السلام) منتفی دانسته شده و آن را از جعلیات صوفیه می‌دانند.

یکی از نکات مهم در روز عاشورا پرهیز از روزه گرفتن است که در روایت‌های مختلف از آن نهی شده است، چون خاندان بنی‌امیه و مروان، به شکرانه کشتن امام حسین(علیه‌السلام) این روز را مبارک دانسته و روزه می‌گرفتند که برخی از بزرگان صوفیه از این خاندان ملعون تبعیت کرده و روز عاشورا را یکی از روزهای بافضیلت برای روزه گرفتن اعلام کردند.

سران تصوف مستی و بی‌هوشی صوفیان در مجالس ذکر و سماع خود را از عشق الهی می‌دانند. ولی زمخشری مستی صوفیان را از شهوت عشق به أمردان می‌داند و معتقد است که اگر صوفیان را بر روی دیوار قرار دهند و برای آنها قرآن را به صورت غنا بخوانی تاثیری در آنها نخواهد داشت.

درباره معروف کرخی که در منابع صوفیه بعنوان شخصیتی بارز از او نام برده شده است، داستان‌سرایی‌های مختلفی شده است. از نقل‌هایی که درباره معروف مشهور است، آن است که پس از مرگ معروف، یهودیان و مسیحیان درباره وی دعوا کرده و هر کدام معروف را از خود دانسته‌اند.

یکی از واجبات در اسلام، امر به معروف و نهی از منکر است که به‌عنوان فروعی از دین، در قرآن و روایات نسبت به آن تأکید فراوان شده و خداوند متعال مردان و زنان مؤمن را أمر به این واجب فرموده که باید همدیگر را به معروف وخوبی، أمر کرده و از منکر و زشتی‌ها برحذر داشت. با این اوصاف عده‌ای از سران فرقه‌ی صوفیه پشت پا به این واجب الهی زده و آن را از طرفداران خود منع کرده‌اند.