یمانی دروغین
طلب مستقیم حاجت از خاندان نبوت (علیهم‌السلام) شرک نیست و آن‌چه که مدعی یمانی تصور کرده اشتباه است زیرا که حضرت سلیمان (علیه‌السلام) که از انبیاء و معصومین است حاجت خود را از دیگران طلب می‌کرد و حق متعال هیچ شرکی را متوجه ایشان نکردند.
پیروان فرقه انحرافی احمداسماعیل به هر بهانه‌ی بی دلیلی چنگ می‌زنند تا چهره‌ی علمای شیعه را تخریب کنند، و تا جایی پیش رفته‌اند که حتی اشتباه در درست فهمیدن اسم یک شخص را دلیلی بر دروغگو بودن می‌خوانند.
در طول تاریخ که نگاهی می‌اندازیم از زمان حضور معصوم تا حال فقهای بسیاری بودند که مردم به آن‌ها رجوع می‌کردند. حسن‌بن‌محبوب، محمدبن‌ابی‌نصربزنطی، حسین بن‌سعید، فضل‌بن‌شاذان، یونس‌بن‌عبدالرحمن. و از اصحاب کتب فتاوی: علی‌بن‌بابویه؛ ابوعلی‌بن‌جنید، حسن‌بن‌ابی‌عقیل‌عمانی، شیخ مفید، سیدمرتضی علم الهدی، و شیخ طوسی (رحمة‌الله‌علیهم).
یکی از خصوصیات مدعیان دروغین خریدن ادعاها برای خود است. ادعاهایی که نه تنها هیچ دلیلی برای آن‌ها نیست بلکه دلایل متعدد بر خلاف آن‌ها وجود دارد. این ادعاها نوعا پله پله و گام به گام بیشتر می‌شوند. مثلا؛ احمد بصری از ادعای فرزندی امام زمان(عج) شروع و سپس مقام‌های یمانیت و بابیت و امامت و نبوت را برای خود خریده تا رسیده به جای که می گوید: «من با دین و رسالت جدیدی آمدم همان گونه که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) با دین و رسالت جدید آمد!»
یکی دیگر از راه‌های شناخت مدعی دروغین مراجعه به کتب، فیلم، صوت، بیانیه‌های مکتوب و... در اوائل دعوتشان است. وقتی به مکتوبات احمد بصری در اوائل دعوت او مراجعه می‌کنیم. می‌بینیم وی شخص دیگر را یمانی می‌داند! وی در بیانیه «الیمانی من کان کیمینی» مدعی می‌شود؛ «یمانی کسی است که هم‌چون دست راست من است و به امر من دعوت می‌کند!»
یکی از مشکلاتی که ما در مواجهه با اتباع مدعیان دروغین روبرو هستیم، دیکته‌هایی هستند که به آن‌ها می‌کنند و به نوعی مغز آن‌ها را شست‌و‌شو داده و دیگر ذهن آن‌ها ظرفیت ایجاد مطلبی دیگر در خود را ندارد. اتباع احمد بصری نیز از این امر مستثنی نبوده و گرچه مطالب ما را به طور واضح می‌فهمند و اشکالات را دقیق می‌دانند ولی حاضر به قبول نیستند.
احمد بصری مدعی است رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در شب وفاتشان علاوه بر 12 امام به 12 مهدی (امامان دیگر) وصیت کرده است! و در نتیجه امامان تا قیامت را 24 عدد می‌داند! اما این ترفندی است از جانب شیاطین و وهابیت برای کمرنگ کردن حدیث غدیر؛ حدیثی که محکم‌ترین دلیل شیعه برای ولایت امیرمومنان و اهلبیت (علیهم‌السلام) می‌باشد.
احمد الحسن با نقل حدیثی از امام صادق (علیه السلام): «... یا یونُسُ اذا اردت العلم الصحیح فعندنا اهل البیت، فانا ورثناه، و اوتینا شرع الحکمه و فصل الخطاب.» این روایت را تقطیع کرده و علم را مختص اهلبیت (علیهم‌السلام) معرفی کرده و آن را منحصر به 12 امام نمی‌داند، لذا از این رهگذر مهدیین را داخل در اهل بیت (علیهم‌السلام) و شایسته امامت و علم دانسته و خود را نیز داخل در آن‌ها و صاحب علم می‌داند.
یکـی از مهم‌تریـن چالش‌هـای پیـش روی تشـیع، برخـورداری جریـان انحرافـی احمدالحسـن از بینـش تکفیـری دربـاره تمامی مسـلمانانی اسـت که ایـن دعـوت انحرافـی را نپذیرفتـه و یـا بـا آن مخالفـت کرده‌انـد.
وقتی که با اتباع احمد بصری (مدعی یمانی) صحبت می‌کنیم، از تواتر در روایات بر وجود مهدیین از ذریه امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه) صحبت به میان می‌آورند. وقتی از آن‌ها برای حرف‌شان شاهد می‌خواهیم، به رویاتی تمسک می‌کنند که اساسا ربطی با موضوع بحث آن‌ها ندارد و در اعتقادات شیعه این روایات حل شده است.
روایت موجود در تصویر در مورد عدم آسیب درندگان و پرندگان وحشی نسبت به امام(علیه‌السلام) و یاران او اطلاق دارد و نمی‌شود به زمان خاص یا شرایط خاص تعبیر کرد. در ثانی مقایسه شما در مورد تاختن اسب ها بر بدن امام حسین (علیه‌السلام) مقایسه‌ای اشتباه است.
احمد بصری در کتاب خود با وجود صراحت قرآن و روایات متواتر در خاتمیت پیامبران (علیهم‌السلام) مدعی شده است که نبوت پس از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جریان دارد و ائمه (علیهم‌السلام) و خود را نیز نبی می‌داند.ما از اتباع احمد بصری می‌خواهیم؛ یک روایت بیاورید که بفرمایند، نبوت ادامه دارد و یا ائمه (علیهم‌السلام) نبی هستند؟
در بخش پایانی روایت، به عدم تکرار خروج و قیام اشاره کرده و بلافاصله به رجعت پیامبر(صل الله علیه و آله) تصریح می فرماید. با این حساب، قائم دوم و سوم و... از اهل بیت(عهم السلام) معنایی نخواهد داشت زیرا روایت مذکور، خروج اولین قائم از اهل بیت(علیهم السلام) را همان آخرین خروج اهل بیت(علیهم السلام) دانسته اند.
احمد بصری رفع شبهه و شک را به این سه نشانه نسبت داده و حال آن‌که روایت به صراحت می‌فرماید: اگر این چهار نشانه اول برای مردم شک و شبهه ایجاد کرد و امر مشتبه شد (فإن اشکل علیکم) صیحه (صوت آسمانی) که به اسم امام زمان و امرش زده می‌شود برای شما مشتبه نخواهد شد.