انحرافات اعتقادی
«احمد اسماعیل بصری»، برای معجزه کارکردهای متعددی بیان کرده تا کارکرد اصلی‌اش، یعنی تشخیص حجت الهی توسط آن را مخفی کند؛ این در حالی است که آیات و روایات، معجزه را جزء قانون شناخت حجت الهی بیان کرده‌اند.
مخالفت با اهل علم، یکی از آموزه‌های انحرافی مشترک در بین فرقه متصوفه و جریان احمد اسماعیل بصری است، در صورتی که متون دینی، چهره مثبت و بالایی از عالمان دینی نشان می‌دهد.
توحید، یکی از آموزه‌های مهم دینی است که حضرات معصومین (ع) مروج چنین تفکراتی هستند، این در حالی است که احمد اسماعیل بصری در تفاسیر خویش، مُروج تفکر مشرکانه است.
قره داغی، یکی از مبلغین مدعی یمانی، احمد اسماعیل بصری را بیعت گیرنده در بین رکن و مقام دانسته، در حالی که طبق شاخصه‌ها، بیعت گیرنده در بین رکن و مَقام، کسی جز حضرت مهدی (عج) نیست.
قرآن کریم به عنوان یکی از اصلی‌ترین منابع دینی، معیار سنجش سخنان جریان‌های انحرافی است. احمد اسماعیل بصری در موارد متعددی، سخنان معارض آیات قرآن بیان داشته که این امر نشانگر دوری آموزه‌های او با معارف قرآنی است.
علاءالسالم از بزرگان جریان انحرافی مدعی یمانی، قائل بوده که دلیل روایی بر تقلید وجود ندارد؛ این درحالی است که احمد اسماعیل بصری در کتاب خویش، دلیل روایی برای این مسئله ذکر کرده است.
معرفت الهی، راهی برای رسیدن به عبودیت و بندگی است، تبعیت از معصومین(ع) از منظر معارف دینی، راه رسیدن به معرفت صحیح است و تبعیت اقطاب، راهی به معرفت الهی نخواهد بود.
طبق روایات بسیاری، حجت الهی قادر است بر تمام لغت‌ها و زبان‌ها، تکلم کند؛ این در حالی است که احمد اسماعیل بصری، فقط بر زبان عربی و انگلیسی قادر به تکلم بوده، به این خاطر منکر روایات قدرت تکلم حجت الهی بر تمام لغت‌ها شده است.
برخی ادعا می کنند که سید محمد نوربخش هیچگاه ادعای مهدویت نداشته است و رساله الهدی که این ادعا را مطرح کرده است معتبر نیست، چراکه مورخین مشهور چنین ادعایی را تایید نکردند. این درحالی است مورخین دل داده به تصوف و حتی برخی از علما به ادعای مهدویت سید محمد نوربخش اذعان کرده اند.