شبه معنویت های شرقی
حمله مورتی به عقاید مردم، حمله به حریم آزادی است که او مدام از آن دم می‌زند. زیرا کسی مردم را در رجوع به معابد و مساجد و کلیساها و روحانیون دینی خود مجبور نکرده است. مردم مجبورند که از پلیس اطاعت کنند وگرنه جریمه می‌شوند. مجبورند از حکومت پیروی کنند وگرنه مجازات می‌شوند ولی مجبور نیستند که به روحانی مراجعه کنند و اگر مراجعه کردند و ارشاد شدند مجبور نیستند که از گفتار روحانی اطاعت کنند.
مغالطه یعنی انسان را به غلط انداختن. وقتی کسی جمله غلطی را به عنوان یک جمله صحیح قبول می‌کند و نتیجۀ حاصله از آن‌را که بالتبع غلط خواهد بود مورد بررسی قرار می‌دهد، نتیجۀ غلط را انکار می‌کند در صورتی که اشکال در اصل مسئله است که از ابتدا غلط بوده است. اُشو در مسئله خدا اول یک مفهوم غلط را مطرح می‌کند سپس از این غلط به این نتیجۀ غلط می‌رسد.
از آنجا که انسانیت انسان‌ها مشترک است از این‌رو برای تعلیم و تربیت انسان، اصول مشترک انسانی وجود دارد که در همه زمان‌ها و مکان‌ها برای همه انسان‌ها مفید و لازم است. تنها در بعضی از مسائل فردی و اجتماعی مسائل جزئی خاص وجود دارد که برای هرکشوری قوانین و نظم خاصی که مخصوص آن کشور هست تنظیم و تصویب کرده و به اجرا در می‌آورند.
تمام ادیان الهی و مکتب‌های عرفانی مردم را به سوی عقل و منطق دعوت کرده‌اند. إلاّ آقای اُشو معلوم می‌شود که مکتب ایشان نه الهی است و نه عرفانی، ولو این‌که در ظاهر سنگ هر دو را به سینه می‌زند. این شیوۀ قدیمی مبارزه حق و باطل بوده است. زیرا هرگز باطل با لباس باطل و آشکارا به جنگ حق نیامده، بلکه در لباس حق به جنگ حق آمده است.
ترس از فراق نشانه علاقه به وصال است. آن‌که از وصال بویی نبرده از فراق نمی‌ترسد. اشو در بیانی که مانند هندوانه زیر بغل گذاشتن می‌ماند به پیروان خود می‌گوید: «من برای بردن شما به این سفر دور و دراز آماده‌ام به شرطی که شما هم شجاع و ماجراجو باشید. چون تنها مردم شجاع به سوی من کشیده می‌شوند. این مقام از آنِ بزدلان نیست.»
باور دشمن اصلی استعمار و استثمار است. انسان‌های باورمند در طول تاریخ با گردن‌کشان جوامع بشری مبارزه کرده و تا پای جان با آن‌ها جنگیده‌اند. افراد بی‌باور، لاابالی، عشرتگرا و اهل دود و دم و شکم و پایین شکم هرگز دشمن استعمار نبوده‌اند. همۀ مبارزین از مساجد و معابد و کلیساها برای دفاع از دین و آیین پیامبرانشان بپا خاسته و پوزۀ گردن‌کشان را به خاک مالیده‌اند.
اشو یکی از مدعیان عرفان در کتاب «آواز سکوت» به بحث صوفی‌گری (تصوف) می‌پردازد. وی در این مبحث اول در اهمیت تصوف صحبت کرده و آن را بسیار وسیع معرفی می‌کند. به طوری که همه ادیان را در خود جای داده و هر دینی را نیازمند به صوفی‌گری دانسته اما می‌بینیم که وی با کلی‌گویی نامفهوم از صوفی‌گری عبور کرده و چندین صفحه در خصوص آن صحبت می‌کند.
در عقاید قادیانیه آمده است که آیات قرآن، دلالت بر خاتمیت پیامبران ندارد و خداوند به سخن گفتن با بندگان خود ادامه می‌دهد، البته شریعت اسلام تا آخرالزمان پایدار است، ولی مردانی ظهور می‌کنند که نور وحی پیامبر را می‌گیرند و در هیئت مصلحان ظاهر می‌شوند. به ادعای فرقه منحرف قاديانيه یکی از این پیامبران غلام احمد است ! که تنها پیامبر غیر شریعت آورِ خداست!
بسیاری از مدعیان دروغین و گروه‌های انحرافی در طول تاریخ رشد و کامیابی‌هایی داشته‌اند و حتی گاهی حکومت‌هایی تشکیل داده‌اند، فعالیت‌های علمی، سیاسی، و اجتماعی داشته‌اند و برخی از صدر اسلام تاکنون هم باقی مانده و فعالیت دارند (اسماعیلیه، زیدیه و...) ولی بقای آن‌ها دلالت بر حقانیت آن‌ها ندارد، در واقع، آیه، مدافع هرگونه مدعی رسالت و امامت و ارتباط...
یک از عرفان‌های نوظهور هندی، عرفان «اوشو» می‌باشد. اوشو (1931-1990) شخصی است که در سال 1957 فوق لیسانس فلسفه دریافت کرده و در دانشگاه سانسکریت راجپور تدریس می‌کرد و در سال 1966 به رتبه‌ی پروفسوری فلسفه در دانشگاه جبل‌پور دست یافت. وی در سال 1980 با دعوت مریدانش به نام سان‌یاسین (به معنای دوست‌داران عشق) وارد آمریکا شد...
طبق ادعای سایت اصلی فالون دافا، بعد از معرفی دافا به مردم چین در سال 1992 بسیاری از افراد به این روش علاقه‌مند شدند. به طوری که پس از گذشت حدود هفت سال پس از معرفی آن، نزدیک به 100 میلیون نفر جذب آن شدند. در حال حاضر، فالون دافا در بیش از 60 کشور جهان تمرین می‌شود. تا قبل از سال 1999 که هنوز هنگ‌جی به آمریکا مهاجرت نکرده بود، همواره تأکید داشته...
یکی از فرقه‌هایی که اخیراً تحت تأثیر فرق هندی و آمریکایی در ایران منتشر شده فرقه‌ی رام‌الله است. این فرقه نیز همانند دیگر فرق، مدعی وحدت آیین‌ها بوده و خود را در عین این‌که آورنده‌ی دین جدید معرفی نکرده است ولی به‌عنوان مفسر واقعی آیین‌ها و منجی انسان‌ها معرفی نموده است. نام رام‌الله برگرفته از تفکر یکی‌از شعرای هند به نام «کبیر» است. کبیر شاعری بود از اهل بنارس که...
یکی‌از ویژگی‌های برخی از آیین‌های نوظهور معنوی دامن زدن به گرایش‌ها و امیال جنسی است. شاید خوانندگان عزیز با دیدن این عنوان تعجب کنند. زیرا تا دوران اخیر همواره نام عرفان و معنویت با پاکدامنی و پرهیز از تمایلات جنسی همراه بوده است. عرفان و رهبانیت مسیحی، عرفان‌های هندی و جینی و بودایی و صوفیان مسلمان همواره پیروان خود و سالکان مسیر معنویت را نه‌تنها از...
یکی از ویژگی‌های عرفان‌های دروغین و آیین‌های نوظهور معنوی، نفی واقع‌گرایی ارزشی است. توضیح آن‌که بسیاری از عرفان‌های جدید و آیین‌های نوظهور معنوی، متأثر از ارزش‌های سکولار و لیبرالیستی حاکم بر فرهنگ غرب، همۀ ارزش‌های دینی، اخلاقی، سیاسی و اجتماعی را غیر واقعی می‌دانند و مدعی‌اند بدی یا خوبی رفتارهای اختیاری انسان، بستگی به میل و سلیقۀ افراد و...