تناسخ مسئله‌ای فلسفی است که در علم‌النفس کانون توجه قرار می‌گیرد و ادعای ضرورت یا استحاله‌ی آن نیز به دلیل عقلی نیازمند است. از این روی، تناسخیان برای اثبات تناسخ، به ادله‌ی گوناگون عقلی دست یازیده، تا بر ضرورت تناسخ استدلال کنند. یکی از ادله‌های عقلی که مورد توجه قرار می‌گیرد «دیدن افراد ناشناسی که آشنا به نظر می‌رسند» می‌باشد.

اتکای این دلیل بر مادی بودن نفس است؛ امری که مانع جدایی آن از بدن‌های مادی می‌شود؛ در نتیجه، نفس همیشه در بدن‌های مادی می‌ماند و نمی‌تواند از چرخه‌ی انتقال نفس به ابدان مادی خارج شود. بر این اساس نفس هیچ‌گاه نمی‌تواند بدون بدن به حیات خود ادامه دهد. بنابراین مرگ نمی‌تواند او را به تجرد از ماده برساند.

احتمالاتی که در معنای آیه وجود دارد بسیار زیاد است؛ به‌گونه‌ای که مفسران در این‌که مراد از دو بار میراندن و دو بار زنده‌کردن چه باشد اختلاف نظر دارند، اما خلاصه سخن این است بین اهل بهشت و اهل جهنم در این‌که هر دو گروه مزه‎‌ی دو مرگ و دو حیات را خواهند چشید و در این‌که وقتی در بهشت یا جهنم قرار گرفتند غیر از مرگ در دنیا که پیش از این داشتند هرگز نخواهند مرد و جاودانه خواهند بود، تفاوتی نیست.

حلاج... او شـیطان بود و چه شـیطان گمراه‌گر و خطرناکی؟ از ده قرن پیش، جامعه اسـلامی به این عنصر فریبکار و فتنه او،گرفتار آمد و با اینکه کفر و انحراف او آشکار گشت، برخی از واماندگان همچنان خود را دوستدار و ارادتمند او به حساب می‌آورند و او را تحسـین می‌کنند و به اندیشه و عقیده فاسد او، دل می‌بندند و روشن است که هرکس...

در کتاب «اوپانیشاد» که یکی از کتب معتبره و از منابع هندوها به شمار می‌رود، بشارت ظهور مهدی موعود (عج) چنین آمده است: «این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای کلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، درحالی‌که شمشیر برهنه‌ی درخشانی به‌صورت ستاره‌ی دنباله‌دار در دست دارد، ظاهر می‌شود و شریران را هلاک می‌سازد...».

درباره‌ی هندوئیسم شاید پیدا کردن یک مبنای اصلی که بتوان انواع گرایش‌های فرعی این دین را در آن تحلیل کرد دشوار باشد. اما از نگاه پژوهشگرانی که در زمینه‌ی دین و عرفان هندویی تحقیق نسبتاً خوبی نموده‌اند می‌توان این مبانی را چنین توصیف کرد. مثلاً میشل مالرب می‌نویسد: «نزدیک شدن به دین هندویی بسیار گمراه کننده است».