پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتاب‌های مذهبی مقدسی که در میان هندیان به‌عنوان کتاب‌های آسمانی شناخته‌شده و آورندگان این کتاب‌ها به‌عنوان پیامبر شناخته می‌شوند، تصریحات بسیاری به وجود مقدس مهدی موعود (عج) و ظهور مبارک آن حضرت شده است که به قسمتی از آن‌ها اشاره می‌شود:
در کتاب «اوپانیشاد» که یکی از کتب معتبره و از منابع هندوها به شمار می‌رود، بشارت ظهور مهدی موعود (عج) چنین آمده است: «این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای کلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، درحالی‌که شمشیر برهنه‌ی درخشانی به‌صورت ستاره‌ی دنباله‌دار در دست دارد، ظاهر می‌شود و شریران را هلاک می‌سازد...».
در کتاب «باسک» که از کتاب مقدسه آسمانی هندوهاست، بشارت ظهور حضرت ولی‌عصر (عج) چنین آمده است: «دور دنیا تمام می‌شود. پادشاه عادلی در آخرالزمان، که پیشوای ملائکه و پریان و آدمیان باشد و حق و راستی با او باشد و آنچه در دریا و زمین‌ها و کوه‌ها پنهان باشد، همه را به دست آورد و از آسمان‌ها و زمین و آنچه باشد خبر دهد و از او بزرگ‌تر کسی به دنیا نیاید».[1]
در کتاب «پاتیکل» نیز که از کتب مقدس هندیان است، بشارت ظهور حضرت چنین آمده است: «چون مدت روز تمام شود، دنیای کهنه نو شود و زنده گردد و صاحب ملک تازه پیدا شود؛ از فرزندان دو پیشوای بزرگ جهان که یکی «ناموس آخرالزمان» و دیگری «صدیق اکبر». یعنی وصی بزرگ‌تر وی که «پشن» نام دارد و نام آن صاحب ملک تازه «راهنما» است. به حق پادشاه شود و خلیفه‌ی «رام» باشد و حکم براند و او را معجزه بسیار باشد...». در این بشارت، مقصود از «ناموس آخرالزمان» پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) است. «پشن» نام هندی حضرت علی (علیه‌السلام) است. «صاحب ملک تازه»، حضرت ولی‌عصر (عج) است و «راهنما» نام مبارک حضرت مهدی (عج) است و کلمه‌ی «رام» به لغت سانسکریتی، نام مقدس حضرت احدیت است.
در کتاب «وشن جوک» نیز بشارت به ظهور حضرت آمده است: «آخر دنیا به کسی برمی‌گردد که خدا را دوست می‌دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او خجسته و فرخنده باشد».
در کتاب «دید» که از کتب مقدسه هندیان است آمده که: «پس از خرابی دنیا، پادشاهی در آخرالزمان پیدا شود که پیشوای خلایق باشد و نام او منصور باشد و تمام عالم را بگیرد و به دین خود در آورد...» در کتاب «دادتگ» نیز آمده است: «بعد از آن که مسلمانی به هم رسد، در آخرالزمان و اسلام در میان مسلمانان از ظلم ظالمان و فسق عالمان و... برطرف شود و دنیا مملو از ظلم و ستم شود... دست حق به درآید و جانشین آخر «ممتاطا» (در زبان هندی به معنی «محمد» است) ظهور کند و شرق و مغرب عالم را بگیرد».
و در کتاب «ریگ ودا» آمده است: «ویشنو در میان مردم ظاهر می‌گردد... او از همه‌کس قوی‌تر است... در یک دست ویشنو (نجات دهنده) شمشیری به‌مانند ستاره دنباله‌دار و در دست دیگرش انگشتری درخشنده دارد، هنگام ظهور وی، خورشید و ماه تاریک می‌شوند و زمین خواهد لرزید».[2]
در کتاب «شاکمونی» نیز که از کتب مقدسه هندیان است آمده: «پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلایق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او کسی باشد که بر کوه‌های مشرق و مغرب دنیا حکم براند و فرمان کند، و بر ابرها سوار شود و فرشتگان، کارکنان او باشند... دین خدا یک دین شود و زنده گردد و نام او «ایستاده» باشد و «خداشناس» باشد». «گشن» در لغت هندی نام پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) است و حضرت مهدی(عج) به نام ایستاده و خداشناس می‌خوانند.[3]

پی‌نوشت:

[1] . هاشمی شهیدی، ظهور حضرت مهدی(عج) از دیدگاه اسلام، مذاهب و ملل جهان، قم: انتشارات مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۴، ص ۳۲۷.
[2] . محمد بهشتی، ادیان و مهدویت، تهران: نشر حسینی، ۱۳۵۰، ص ۱۶.
[3] . مجتبی تونه‌ای، الفبای مهدویت، قم: نشر میراث ماندگار، ۱۳۸۹، ص ۷۷۷.

جهت مطالعه بنگرید به: مجتبی تونه‌ای، الفبای مهدویت...