چهره های تاریخی
حسن بصری بزرگ فرقه‌ی صوفیان، علاوه بر اینکه در این جنگ حضرت علی(علیه السلام) را همراهی نکرده است بعد از جنگ در صحبتی که بین او و امیرالمؤمنین در تاریخ ثبت‌شده است توهین بی‌شرمانه‌ای به امیرالمؤمنین(علیه السلام) می‌نماید. در کتاب الاحتجاج علی اهل اللجاج چنین آمده است: «چون حضرت أمير (عليه السّلام) از جنگ جمل فراغت يافت چند جهاز شتر به‌صورت...
از میان صوفیانی که در مکتب بغداد از شهرت و آوازه ای خاص برخوردار شدند، می‌توان به شبلی اشاره کرد. وی یکی از بزرگان تصوف مکتب بغداد بود، هر چند وی اصالتاً خراسانی است. شبلی دلف بن جحدر نام داشت و به قولی جعفر بن یونس. در سامراء به دنیا آمده بود (حدود 247 هجری قمری). راه و روش شبلی همانند حلاج بود و اشتغال به علم و هم‌صحبتی جنید که همواره به حفظ...
واقعه کربلا از وقایعی است که در تاریخ به‌گونه‌ای ثبت‌شده است که نه قابل‌انکار است و نه می‌توان اصل آن را تحریف کرد، جنگی که یاران خداوند که در آن شهید شدند؛ امام حسین نوه رسول الله (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت و یاران باوفای او بودند و در طرف مقابل دشمنان خدا و قاتلان امام حسین (علیه السلام)، یزید بن معاویه و عبیدالله بن مرجانه و عمر بن سعد و...
فرقه صوفیه با اینکه ادعای سیر و سلوک الی الله را دارد، درعین‌حال مشاهده می‌کنیم کسانی که در این فرقه دارای اسم و رسم بلند و شأن و مرتبه رفیعی هستند، مورد طعن و نقد هم‌کیشان خود واقع‌شده و تا سرحد تکفیر پیش رفته‌اند. از میان این افراد "ابو حامد محمد بن محمد غزالی" است که مورد انتقاد هم‌کیشان خود واقع‌شده است. وی در سال 450 هجری قمری...
هر انسان آزاده‌ای نسبت به ظلم ظالم ساکت نمی‌نشیند و در حد توان و حداقل با زبان خویش از مظلوم دفاع می‌کند. در حاکمان ظالم زمان اهل‌بیت (علیهم السلام) چند نفر در ظلم کردن زبانزد عام و خاص هستند و حجاج بن یوسف ثقفی سرآمد آنها است که همتای متوکل و یزید بن معاویه از خونخوارترین حاکمان بنی‌امیه است؛ لیکن عالم صوفی‌مرام ملقب به...
ابن عساکر از محمد بن زبیر نقل می‌کند: «وقتی نزد حسن بصری رفتم و گفتم: سینه‌ام از موضوعی که ایراد خواهم نمود ناراحت و جریحه‌دار گردیده و از اختلافی که مردم درباره آن دارند بیچاره شده‌ام! پرسش من این است به راستی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ابوبکر را جانشین خود قرارداد؟ حسن بصری مانند اسپندی که از روی آتش می‌جهد، جهید و اظهار داشت...
شبلی با ورود به جرگه‌ی تصوف، عنان تعادل را از کف داد و در بسیاری امور از افراطیون متصوفه گردید. وی جزء شطح‌گویان این مسلک شد و در این راه شاگردی حسین بن منصور حلاج را می‌کرد. حتی می‌گویند شطحیات وی از حلاج و بایزید نیز تندتر بوده است! شطحیات وی را روزبهان در شرح شطحیات و سراج در اللمع آورده‌اند و مفصل بر آن شرح و تاویل زده‌اند. شبلی در رابطه با اولین...
دنیای استکبار در عصر حاضر بهترین ابزار استیلای خود بر جوامع بشری و دین‌زدایی و گسترش اباحه‌گری در این جوامع را ایجاد انحراف در اصول و احکام توحیدی قرار داده و برای این منظور ذائقه و سلایق گوناگون را هم با ابداء فرقه‌های پر زرق و برق و عناوین فریبنده مدّ نظر داشته است.
ابوالقاسم گورکانی همان قطبی است که شیطان رجیم را به واسطه‌ی سجده نکردن بر حضرت آدم و در اصل سرپیچی از امر خداوند شایسته‌ی تحسین و تقدیر دانسته بود. او با تعبیراتی چون خواجه‌ی خواجگان و سرور مهجوران در وصف ابلیس، کار شیطان را توجیه می‌کند و می‌گوید که وی به این دلیل از دستور سرپیچی کرد که غیر خدا را شایسته‌ی سجده نمی‌دانست...
ابوسعید ابوالخیر تصوف را عین اسلام می‌داند و باید دید که مسلک صوفی‌گری با حجم زیادی از بدعت‌ها و نو آوری‌ها چه قرابت و نزدیکی با اسلام دارد؟ با اندکی دقت در می‌يابیم که وی از مذهبی پیروی می‌کند که تعریف خودشان را از اسلام دارند و نه اين‌که تعریف پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را از اسلام بيان نمايد!
عبدالرحمن بن احمد بن عطیّة عنسی دارانی معروف به ابوسلیمان دارانی از صوفیان قرن دوم و سوم، در حدود سال 140 هجری متولد شد، اما بر سر ولادت‌گاه او اجماع آرا وجود ندارد. برخی او را متولد داریا از روستاهای دمشق می‌دانند و برخی دیگر معتقدند که وی عراقی و از اهالی واسط است که بعدها در دمشق اقامت گزید...
عطار نیشابوری که معروف به تملّق‌گویی از بزرگان صوفی است، در مورد سهل تستری می‌نویسد: وی از محتشمان اهل تصوف بود و او به کار این طائفه بود و در این شیوه مجتهد بود و در وقت خود سلطان طریقت و برهان حق بود. از علمای مشایخ بود و امام عهد و معتبر بود و در ریاضیات و کرامت بی نظیر بود، وی شبانه روز در عبادت بود.
در کتب روایی شیعی یک روایت هم از شقیق بلخی نقل نشده که نشان دهنده این باشد که وی شاگرد مکتب اهل بیت (علیهم السلام) بوده باشد. این از اقدامات فرقه‌ی صوفیه است که برخی بزرگان و شیعی را ارادتمند به تصوف معرفی کرده و در مقابل نیز به حیات بزرگان خود رنگ و بوی شیعی بخشند تا بتوانند در نظام تشیع و در بین مردم شیعه مذهب نفوذ کرده و انحرافات خود را گسترش دهند.
صوفیان برای اباحه گری و فرار از شریعت راه های زیادی را رفته‌اند و از جمله ی این روش ها اعتماد به ظاهر آیات الهی و به اصطلاح ظاهرگرایی است.