اسناد
سمهودی نقل می‌کند که محب الدین طبری با استناد به عمل علماء، قائل به مشروعیت بوسیدن قبور بوده است، همچنین به ابن ابی‌صیف که یکی از علمای شافعی مذهب مکه بوده، نیز اشاره می‌کند که وی نیز از قائلین به جواز بوسیدن قبور صالحین به‌حساب می‌آید.
ابن تیمیه بر ممنوعیت تبرک به آثار اولیاء الهی ادعای اجماع کرده و میگوید: عالمان متفقند کسیکه قبر پیامبر یا قبر یکی از انبیاء و صالحان را زیارت می‌کند، نباید بر قبر دست کشیده و آن را ببوسد؛ بلکه در دنیا چیزی از جمادات نیست که بوسیدن آن مشروع باشد، غیر از حجرالاسود.
صالح بن فوزان میگوید: اگر بگویند چرا شما تبرک به درخت و سنگ و قبر را حرام می‌دانید، در حالیکه صحابه به آب دهان و مو و وضوی پیامبر متبرک می‌شدند، جواب میدهیم این تبرک مختص به پیامبر است و آنچه از پیامبر جدا می‌گردد، چون مبارک است، اما تبرک به غیر پیامبر وارد نشده است؛ پس تبرک به درخت، سنگ و انس
ابواسحاق شاطبی تبرک را فقط مخصوص به آثار پیامبر اکرم دانسته و می‌نویسد:
روایاتی نقل شده است که صحابه، اضافه‌ی آب وضوی پیامبر را به خود می‌مالیدند و به مو و لباس و دیگر متعلقات پیامبر متبرک می‌شدند، بلکه بعضی مبالغه کرده، حتی خون حجامت ایشان را می‌نوشیدند؛
بن باز می‌نویسد: «تبرک به آب وضو، مو، عرق و چیزی از بدن احدی غیر از پیامبر جایز نیست، بلکه تبرک به این موارد، مخصوص پیامبر اکرم است؛ زیرا خداوند تنها در بدن او و آنچه به بدن او تماس یابد، خیر و برکت قرا داده است، و چون صحابه می‌دانستند این امور مخصوص پیامبر است، به دیگری در این امور متبرک نشده‌ان
جاعلان حدیث در فضایل خلفا احادیثی به نقل از پیامبر نقل کرده‌اند و چون سازندگان با هم هماهنگ نبوده‌اند احادیثی متضاد ساخته‌اند؛ ازجمله ابن‌ماجه نقل می‌کند که پیامبر فرمود: برای هر پیامبری رفیقی است، و رفیق من در بهشت عثمان است؛ حدیث دیگری نیز جعل شده که «برای هر پیامبری رفیقی است و رفیق من در بهشت
جاعلان حدیث در فضایل خلفا احادیثی به نقل از پیامبر نقل کرده‌اند و چون سازندگان با هم هماهنگ نبوده‌اند احادیثی متضاد ساخته‌اند؛ ازجمله ترمذی نقل می‌کند که پیامبر فرمود: برای هر پیامبری رفیقی است، و رفیق من در بهشت عثمان است؛ حدیث دیگری نیز جعل شده که «برای هر پیامبری رفیقی است و رفیق من در بهشت، ا
یکی از احادیث و فضایل ساختگی برای ابوبکر، این حدیث است که از پیامبر نقل کرده‌اند که فرمود: برای هر پیامبری رفیقی است، و رفیق من در بهشت ابوبکر است؛ حدیث دیگری نیز جعل کرده‌اند که «برای هر پیامبری رفیقی است و رفیق من در بهشت، عثمان است.» و جاعلان با هم هماهنگ نکردند؛ علمای رجال نیز راویان این احاد
از انس بن مالک نقل شده: من و رسول خدا و ابوبکر در خانه‌ی عایشه بودیم و در آن هنگام، من پانزده ساله بودم؛ آن‌گاه پیامبر فرمودند: ای ابوبکر! کاش بر برادرانم وارد شده و آنان را ملاقات کنم، زیرا آنان را دوست دارم. ابوبکر عرضه داشت یا رسول الله! ما برادران تو نیستیم؟
در ردّ حدیث جعلی که از پیامبر نقل کرده‌اند: «ابوبکر از من است و من از ابوبکر؛ او در دنیا و آخرت، برادر من است»، مناوی، در شرح کتاب «جامع الصغیر» سیوطی میگوید: درست و صحیح آن است که این حدیث باید از کتاب «جامع الصغیر» حذف شود؛ زیرا در سلسله سند این حدیث، شخصی به نام «عبدالرحمان بن عمرو بن جبله» ق
میر حامد حسین هندی، عالم شیعه میگوید: علائم و نشانه‌های جعل و وضع و ساختگی بودن از سرتا پای حدیث جعلی به نقل از جابر که از او نقل کرده‌اند: «نزد پیامبر بودیم، فرمود اکنون کسی می‌آید که خدا بعد من، کسی را بهتر از او نیافریده، و او صاحب شفاعتی مانند انبیاء الهی است؛ مدتی نگذشت که ابوبکر وارد شد»،
مناوی با صراحت، حدیث «ابوبکر بهترین مردم است» را ردّ کرده و آن را باطل دانسته است. او میگوید: «این حدیث با الفاظ و روایاتی دیگر هم آمده است که سیوطی آن را در کتاب خود آورده،...
ابن‌حجر عسقلانی در شرح صحیح بخاری، ضمن نقل روایات صحیح در مورد عقد اخوت بین مسلمانان، در مکه و در مدینه، به انکار ابن‌تیمیه اشاره می‌کند و میگوید: وی در کتابی که در رد علامه حلی نوشته است، عقد اخوت بین مهاجرین، و بین پیامبر و امیرالمؤمنین را انکار کرده است و گفته است که عقد اخوت، برای فایده رسان
ابن‌تیمیه نقلهای تاریخی را بدون دلیل نفی می‌کند، ازجمله میگوید: حدیث مؤاخات باطل است، این حدیث ساختگی است و پیامبر با کسی عهد برادری نبسته است؛ حدیث عهد برادری پیامبر با علی و عهد برادری ابوبکر با عمر، یکی از دروغ‌هاست که وارد شده، هر چه در این‌باره روایت شده، کذب و دروغ محض است؛ همچنین عقد برا