اسناد
ابوشامه مقدسی می‌گوید: «از جمله کارهای خوبی که در زمان ما پیدا شده، عملی است که در روز موافق با روز ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از قبیل صدقات و کارهای خیر، به ظاهر کردن زینت و اظهار سرور، انجام می‌دهند.
شیخ عبدالله هرری معروف به «حبشی» می‌گوید: «برپایی مراسم جهت یادبود میلاد پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از کارهای نیکوست، و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد، بلکه سزاوار است که آن را سنّت حسنه بنامیم.»
الروائح الزکیة، شيخ الإسلام هرري، ص30.
دیار بکری می‌گوید: «همیشه در طول تاریخ، اهل اسلام در ماه ولادت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جشن برپا می‌کنند، و ولیمه آماده می‌سازند و در شب‌های این ماه به انواع صدقات تصدّق می‌دهند، و اظهار سرور کرده و کارهای خیر را زیاد می‌کنند، و اعتنا و اهمیت به قرائت مولود شریف حضرت می‌دهند، و لذا از کرامات ح
سیوطی می‌گوید: «مولودی خوانی در ماه ربیع الأول مورد سؤال واقع شده که آیا از حیث شرع، امری پسندیده است یا مذموم؟ آیا کسی‌که انجام می‌دهد، به او ثواب داده می‌شود یا خیر؟ ...
قسطلانی می‌نویسد: «در طول تاریخ، مسلمانان در ماه میلاد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جشن برپا کرده و به مردم اطعام داده و به انواع صدقات، مستمندان را یاری می‌دهند و با اظهار سرور و توجه به قرائت مولودی آن حضرت، به او اظهار ارادت می‌کنند، ...
سهارنپوری یکی از بزرگان دیوبندیه می‌نویسد: این‌که بزرگان ما از بزرگ‌داشت بعضی موالید جلوگیری می‌کردند، به جهت منکراتی بود که در اینگونه جشن‌ها انجام می‌شد. منکراتی چون ذکر روایات موضوعه، اختلاط زن و مرد، اسراف در تزئینات و تکفیر و سب و لعن هر کسی‌که در این مراسم شرکت نکند.
ابن‌عباد می‌گوید: برای من روشن است که زمان تولد پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عیدی از اعیاد و موسمی از موسم‌های مسلمانان است و هر عملی به عنوان جشن، مباح است.
المواهب الجلیل، خطاب رعینی مغربی، ج3، ص319.
مناوی شافعی هم ذیل روایت «إدْفِنُوا مَوْتاكُمْ وَسَطَ قَوْمٍ صالِحينَ» از عبدالحق اشبيلی مالكی نقل می‌کند: «مستحب است نزدیکان میت، میت را به نزدیکی قبور صالحین ببرند و در محل دفن افراد نیکوکار، آنان را دفن کنند و آنان را در جوار صالحین به خاک بسپارند، تا متبرک شوند و به صالحین توسل کنند.»
ابومنصور ماتریدی، در تفسیر خود، توسل یهود به حق پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را قبل از بعثت بیان می‌كند و می‌گوید: «آن‌ها می‌گفتند: خداوندا! به حق پیامبری که مبعوث خواهی کرد، ما را یاری کن!»
شعراوی می‌گوید: «به کسانی‌که حکم تکفیر مسلمانانی که به پیامبر یا به ولی خدا متوسل می‌شوند را صادر می‌کنند، می‌گوییم: این دیدگاه را باید مقداری پالایش کرد.
نووی می‌گوید: زائر روبروی قبر مطهر پیامبر ایستاده، و به حق ایشان توسل کند و از آن حضرت بخواهد که نزد خداوند شفاعتش را انجام دهد؛ این مسئله، مسئله‌ای مرسوم بین صحابه بوده است؛ چنان‌که ماوردی و سایر علمای ما نقل کرده‌اند که شخصی نزد قبر پیامبر شرفیاب شد، و به ایشان سلام می‌دهد و با استناد به آیه 64
ابن‌خلّکان، هنگام نیایش با خداوند، چنین می‌گوید: «بارالها!
قرافی هم از علمای مالکی، با تأیید توسل به صالحان می‌گوید: توسل به بعضی از مخلوقات خداوند جایز است.
الفروق و انوار البروق فی انواء الفروق، قرافی مالکی، ج3، ص59.
مقاله: «مشروعیت توسل و استحباب زیارت قبر صالحان»
دمیاطی شافعی اینگونه به ذوات مطهر انبیای الهی متوسل می‌شود و می‌گوید: خدایا! از تو می‌خواهیم، و به پیامبر امین و سایر پیامبرانت توسل می‌کنیم که حاکم ما و لشکرش را یاری فرمایی، تا به‌وسیله‌ی آنان، دینت عزیز، و دشمنانت، (کفار و خوارج)، ذلیل گردند.
اعانه الطالبین، دمیاطی شافعی، ج2، ص254.