شعراوی می‌گوید: «به کسانی‌که حکم تکفیر مسلمانانی که به پیامبر یا به ولی خدا متوسل می‌شوند را صادر می‌کنند، می‌گوییم: این دیدگاه را باید مقداری پالایش کرد. کسی‌که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یا به ولی خدا توسل می‌کند، معتقد است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یا ولی خدا، نزد پروردگار متعال جایگاهی دارد؛ آیا افرادی که توسل می‌کنند معتقدند که ولی خدا با او تعارف کرده و چیزی که برای خداوند نیست به او می‌دهد؟ قطعا چنین نیست. برخی در این زمینه می‌گویند: «توسل به افراد زنده امکان دارد، اما توسل به مردگان ممنوع است.» به چنین کسی باید گفت: تو مفهوم گسترده‌ای را محدود کرده‌ای. زیرا زنده بودن، هیچ ارتباطی به توسل ندارد؛ زیرا هنگامی‌که توسل به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌شود و واسطه قرار داده می‌شود، در واقع توسل به دوست داشتن خود به کسی‌که می‌دانی از تو به خدا نزدیک‌تر است، کرده‌ای؛ در نتیجه این محبت تو است که شفیع تو می‌شود. گمان نکن که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به تو چیزی می‌دهد که استحقاق آن را نداری.»
تفسیر الشعراوی، شعراوی، ج5، ص3107.
مقاله: «نصیحت شعراوی به وهابیون در مورد عقیده اشتباهشان در توسل»