احمد بن حنبل در پاسخ به یکی از علماء معاصرش به نام «مسدّد» در مورد امامت اینگونه می‌گوید: باید ملتزم و گوش به فرمان و مطیع پیشوای امت و کسی‌که حکومت را به‌دست می‌گیرد، بود، چه آنکه درست‌کار باشد یا فاسق و بدکار، و کسی‌که عنان خلافت را به دست گرفت و مردم او را پذیرفته و رضایت به او و حکومتش دادند،

اجماع بر آن است که نصب امام واجب است، فقط اختلاف در این است که آیا بر خدای تعالی لازم است یا بر خلق واجب است.
(در صورت اول، امامت از اصول دین می‌گردد، و در صورت دوم بر مکلف واجب است و از فروع دین می‌شود.)
شرح العقیدة النسفیه، تفتازانی، ص116.

عایشه می‌گوید: کسی را ندیدم که دردی شدیدتر از درد رسول خدا بر او عارض شده باشد.
​طبقات الکبری، ابن سعد، ج2، ص184.
مقاله: «شدت تب و دردهای ناشی از سمّی که به پیامبر اسلام خوراندند»

ابوسعید خدری بر رسول خدا وارد شده و دید که قطیفه و پارچه‌ای روی پیامبر بود، ابوسعید خدری دستش را روی آن گذاشت و حرارت بدن پیامبر را از روی آن احساس کرد، پس به رسول خدا گفت: چقدر تب شما شدید است.
طبقات الکبری، ابن سعد، ج2، ص185.

شرحبیل بن حسنه، جزو مهاجران به‌شمار می‌رفت؛ ابوبکر او را به فرماندهی یکی از لشکریان عراق گماشت، او از سرداران فتح عراق بود، و زمانی که عمر بن خطاب به خلافت رسید، او را برکنار کرد و سپاه او را به سه قسمت تقسیم کرد. شرحبیل به او گفت: ای خلیفه مسلمانان! آیا من ناتوان هستم یا خیانت کرده‌ام؟

ابن عبدالبر در کتاب خود می‌گوید: «به حسن بن علی زهر داده شد و همسرش دختر اشعث به او زهر داد و برخی گفته‌اند که دختر اشعث این کار را به امر معاویه انجام داد.»
الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج1، ص389.