پس از مرگ عایشه که با مکر و حیله معاویه صورت گرفته بود، پسر عمر بن خطاب بر او گریه کرد و این خبر به معاویه که هنوز در مدینه بود، رسید و به عبدالله بن عمر گفت: آیا برای مردن یک پیرزن عجوزه گریه می‌کنی؟ عبدالله گفت: تمام فرزندان ام‌المومنین بر او گریه می‌کنند، البته کسی‌که فرزند او نباشد (یعنی مومن نباشد) بر او گریه نمی‌کند.
وفیات الاعیان، ابن خلکان، ج3، ص16.
مقاله: «منع گریه بر عایشه توسط معاویه»