از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فکری فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در شبهه‌ای می‌گوید: «عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است.

یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم‌السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به‌خوبی روشن است که بیشتر آن‌چه در این‌باره (د

گروهی از شبهه‌گران وهّابی با عبارات و ترفندهای گوناگون کوشیده‌اند، در اصل این‌که اساساً امام عسکری (علیه‌السّلام) فرزندی داشته که غیبت کرده باشد یا خیر، تشکیک کنند؛ از باب نمونه ابن‌تیمیه حرّانی، تئوریسین فکری وهّابیت می‌گوید: «محمد بن جریر طبری و دیگر علمای علم تاریخ و انساب گفته‌اند: حسن بن علی

ابوبصیر طرطوسی، از مفتیان القاعده، در تکفیر شیعه می‌نویسد:
«قد تضافرت الادله النقلیه و العقلیه و المرئیه علی ان الشیعه الرافض الاثنی عشریه طائفه شرک ورده...خارجه عن مله الاسلام... دینهم یقوم علی الکذب و التکذیب.»

ابن‌تیمیه حرّانی، امام وهابیت نیز به واقعه هجوم به خانه وحی اشاره کرده و در کتاب «منهاج السنة» می‌گوید: «عمر بن خطاب به خانه فاطمه هجوم برد، تا ببیند آیا در آن‌جا چیزی از بیت‌المال هست تا آن را بین نیازمندان تقسیم کنند.»

محمد بن عبدالوهاب که ادامه دهنده تمام و کمال راه ابن تیمیه است، تمامی مسلمانانی را که به ملائکه، انبیا و اولیای الهی متوسل می‌شوند و از آنان درخواست شفاعت می‌کنند و آنان را وسیله تقرب به خداوند قرار می‌دهند، مشرک و کافر دانسته و ریختن خون آنان و غارت کردن اموالشان را جایز شمرده است.