ابن تیمیه آورده است: «با وجود آنکه حجاج بن یوسف ثقفی شخص ظالم و فاسقی بود، اما عبدالله بن عمر و انس بن مالک همواره نماز خود را پشت سر او می‌خواندند.» 
«وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ وَغَيْرُهُ مِنْ الصَّحَابَةِ يُصَلُّونَ خَلْفَ الْحَجَّاجِ بْنِ يُوسُفَ»

ابن تیمیه سر سلسله فرقه وهابیت و در واقع همان شخصی است که در قرن هشتم، تفکر الحادی نسبت به دین اسلام و بالخصوص شیعیان را پایه‌گذاری کرد که ثمره آن به وجود آمدن فرقه ضاله وهابیت بوده است.

ابن تیمیه، معتقد است که پیامبر پس از مرگ هیچ تفاوتی با سایر مسلمانان ندارد و می‌گوید زمانی که مسلمانان در نماز خود به پیامبر سلام می‌کنند «السلام علیک ایها النبی و رحمه الله و برکاته» پیامبر به آن‌ها جوابی نمی‌دهد. بلکه این خداوند است که پاسخگوی جواب این سلام است.

ابن تیمیه فرار خلفا در جنگ‌ها را به این صورت توجیه می‌کند:
«والقتال یکون بالدعاء کما یکون بالید قال النبیّ هل ترزقون و تنصرون الاّ بضعفاکم بدعائهم و صلاتهم و اخلاصهم.»
منهاج السنه النبویه، ابن تیمیه، موسسه قرطبه، قاهره، مصر،(1406ق)، ج4، ص482.

قاضی عیاض از علمای اهل‌سنت می‌نویسد: «پیامبران در امور دنیوی دارای عصمت نیستند»
«فاما ما تعلق منها بامر الدنیا فلا یشترط فی حق الانبیاء العصمه من عدم معرفه الانبیاء ببعضها.»
قاضی عیاض، شرح الشفاء، شارح: ملا علی قاری، لبنان، دار الکتب العلمیه، ج 2، ص 209.

یکی از شبهاتی که ابن تیمیه در مبحث غدیر وارد می‌کند این شبهه است که حدیث موالاة «من کنت مولاه فعلیّ مولاه» را ترمذی و احمد بن حنبل روایت کرده‌اند؛ امّا این بخش از جمله دعای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) «خدایا دوست بدار هر که او را دوست بدارد و دشمن بدار هر که با او دشمن است.» بدون تردید دروغی است