اسناد
از آیاتی که تصریح بر امامت حضرت علی دارد آیه ولایت است. این آیه به تصریح و اتفاق علمای شیعه و طیف زیادی از علمای اهل سنت در شأن امام علی (علیه‌السلام) نازل شده است.
با این وجود ابن تیمیه می‌گوید: «منها أن قوله الذين صيغة جمع و علی واحد»
ابن‌تیمیه حرّانی هر جا حدیثی در فضایل اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) می‌دید، در مقام انکار و یا تضعیف آن بر می‌آمد؛ او در کتاب منهاج السنة می‌نویسد: «به روافض (شیعیان) گفته می‌شود: اگر ناصبی‌ها به شما بگویند: علی (علیه‌السّلام) خون مسلمانان را حلال دانست و بدون دستور خدا و پیامبر برای ریاست خودش جنگید،
از خصوصیات سردمدار وهابیت ابن‌تیمیه حرّانی مخالفت با احادیث فضایل اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) است، از باب نمونه به یک مورد از آن اشاره می‌کنیم:
محمد بن ادریس شافعی، پیشوای فقهی شافعیه، شهادت تمامی فرق مسلمانان، به جز خطابیه را پذیرفته و می‌گوید: «شهادت تمام اهل بدعت به جز خطابیه را قبول می‌کنم.»
«أقبل الشهاده أهل الاهواء إلا الخطابیه، لانهم یرون بالزور لموافقیهم.» نووی شافعی، المجموع، ج4، ص151.
با وجود این‌که معاویه طبق نقل تاریخ فردی جنایتکار شمرده می‌شود ولی چرا برخی افراد تلاش می‌کنند که او را فردی مقدس جلوه دهند. در این نوشتار کوتاه به بررسی یکی از اعمال زشت معاویه که دشنام دادن به امام علی (علیه السلام) است، می‌پردازیم.
اهل سنت معتقدند حضرت فاطمه (علیها السّلام) بعد از رحلت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به مرگ طبیعی از دنیا رفته است، ولی واقعیت غیر از این است، و آن حضرت توسط غاصبان خلافت به شهادت رسیده است، و این مطلب علاوه بر نصوص شیعه، در کتاب‌های اهل سنت هم آمده است.
حدیث غدیر و حدیث ثقلین از پرارزش‌ترین گنجینه‌های حدیثی مسلمانان است و بزرگان مذاهب اسلامی در کتاب‌هایشان، اعم از صحاح، سنن، مسانید، تفاسیر، سیره، تاریخ، لغت و غیره، از این دو حدیث یاد کرده‌اند.
سعد الدین تفتازانی می‌گوید: «من معظم الخلافیات مع الشیعه الشتراطهم ان یکون معصوما وقد عرفت معنی العصمه، و انها لا تنافی القدره علی المعصیه ... واحتج اصحابنا علی عدم وجوب العصمه بالاجماع علی امامه ابی بکر و عمر و عثمان...»
از جمله مهم‌ترین دلایلی که در عرصه روایات، به عنوان دلیل خلافت ابوبکر مورد استناد قرار می‌گیرد، ادّعای امامت جماعت ابوبکر از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در واپسین روزهای حیات آن حضرت است.
ابن تیمیه در کتاب خود فضائل امام علی (علیه‌السلام) را تکذیب می‌کند. از باب نمونه وی می‌گوید: «تمام مطالبی که درباره رشادت‌ها و شهامت‌های او در جنگ‌ها و غزوه‌ها نقل شده است همگی دروغ است.»
ابن تیمیه در اهانتی تمام دوران خلافت امیرمؤمنان (علیه السّلام) را بدترین دوران‌ها دانسته و تعبیرات زشتی را نسبت به آن به کار می‌برد: «به خوبی روشن است که دوران خلفای سه‌گانه از روی مصلحت و لطف الهی دوران بزرگ‌ترین الطاف و مصلحت‌های خداوند بود؛ در حالی که دوران خلافت علی (علیه السّلام) زمان جنگ‌ها
سرکرده وهابیت ابن تیمیّه حرّانی در تمجید از قاتلان امام حسن و امام حسین (علیهما السّلام)، معاویه و یزید مى‌نویسد: «شیعه نمى‌تواند ایمان و عدالت على (علیه‌السلام) را ثابت کند، چون اگر به اسلام و هجرت و جهاد على که به تواتر ثابت شده است، استدلال کند، خواهیم گفت که اسلام معاویه، یزید، خلفاء بنی‌امیه
افرادی هستند که حتی نزول آیات شیطانی را نیز بر پیامبر جایز دانسته‌اند و برای ضربه زدن به اصل نبوت از این مسئله نیز دریغ نکردند که چنین تهمت‌هایی را نیز به آن حضرت نسبت دهند؛ ابن تیمیه اگرچه به صراحت چنین تهمت نا‌روایی را در کلام خود نیاورده است، اما تلویحاً آن را قبول داشته و به‌عنوان ا