ابن‌تیمیه حرّانی هر جا حدیثی در فضایل اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) می‌دید، در مقام انکار و یا تضعیف آن بر می‌آمد؛ او در کتاب منهاج السنة می‌نویسد: «به روافض (شیعیان) گفته می‌شود: اگر ناصبی‌ها به شما بگویند: علی (علیه‌السّلام) خون مسلمانان را حلال دانست و بدون دستور خدا و پیامبر برای ریاست خودش جنگید، و حال آن‌‌که حضرت فرموده: فحش دادن به مسلمان سبب فسق است و جنگ با او کفر و فرموده: پس از من دوباره به دوران کفر و جاهلی باز نگردید، چون عده‌ای از شما گردن دیگری را می‌زند، پس علی (علیه السّلام) بدین دلیل کافر است، دلیل شما (رافضه) در پاسخ دلیل ایشان (نواصب) قوی‌تر نخواهد بود؛ زیرا روایاتی که ایشان بدان استدلال کرده‌اند، صحیح است.»
«ثمّ یقال لهؤلاء الرّافضة لو قالت لکم النّواصب علیّ قد استحلّ دماء المسلمین وقاتلهم بغیر أمر الله و رسوله علی ریاسته و قد قال النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم) سباب المسلم فسوق وقتاله کفر و قال و لا ترجعوا بعدی کفّارا یضرب بعضکم رقاب بعض فیکون علیّ کافرا لذلک لم تکن حجتّکم أقوی من حجّتهم لأنّ الأحادیث الّتی احتجّوا بها صحیحة.»
منهاج السنة النبویة، ابن‌تیمیه حرّانی، مؤسسة قرطبة، مصر، ج 4، ص 499.
پناه می‌بریم به خداوند از این سخنان هتاکانه و زشت ابن تیمیه که او دلایل نواصب و دشمنان امیرمؤمنان (علیه‌السلام) برای اثبات اکاذیبشان نسبت به آن حضرت را قوی‌تر دانسته، ولی دلائل شیعیان در اثبات فضایل آن حضرت را سست و ناچیز دانسته و به هر طریقی در آن‌ها خدشه می‌کند.
مقاله: «تشکیک ابن‌تیمیه در جنگ‌های امیرمؤمنان»
این تصویر برای موضوع سخنان بدون دلیل ابن تیمیه نسبت به ترجیح نواصب نسبت به شیعیان مورد استفاده قرار می‌گیرد.