افرادی هستند که حتی نزول آیات شیطانی را نیز بر پیامبر جایز دانسته‌اند و برای ضربه زدن به اصل نبوت از این مسئله نیز دریغ نکردند که چنین تهمت‌هایی را نیز به آن حضرت نسبت دهند؛ ابن تیمیه اگرچه به صراحت چنین تهمت نا‌روایی را در کلام خود نیاورده است، اما تلویحاً آن را قبول داشته و به‌عنوان اختلاف نظر در این مسئله آن را مطرح و در نهایت تأیید کرده است: «علماء در این موضوع اختلاف کرده‌اند که آیا جایز است سخنی بر زبان پیامبر جاری شود که خدا آن را بر او نازل نکرده و او احتمال خطا ندهد؟ چنان‌که نقل شده شیطان، آیاتی را بر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) القا کرده: «این بت‌ها و لات و عزی مانند مرغان پاک و سفیدرنگی هستند که بر شفاعتشان امیدواری هست.» برخی چنین چیزی را ممکن ندانسته و گروهی نیز ممکن دانسته‌اند؛ چون چنین چیزی را به سبب آیات دیگری بی‌اشکال دانسته‌اند: (و خدا آن‌چه را که شیطان افکنده بود، نسخ کرد، سپس آیات خویش را استواری بخشید و خدا دانا و حکیم است. چنین شود تا آن‌چه شیطان در سخن او افکنده برای کسانی‌که در قلب‌هایشان بیماری است، آزمایشی باشد).»
«وَتَنَازَعُوا هَلْ يَجُوزُ أَنْ يَسْبِقَ عَلَى لِسَانِهِ مَا يَسْتَدْرِكُهُ اللَّهُ تَعَالَى وَيُبَيِّنُهُ لَهُ بِحَيْثُ لَا يُقِرُّهُ عَلَى الْخَطَأِ. كَمَا نُقِلَ أَنَّهُ أُلْقِيَ عَلَى لِسَانِهِ [صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ] تِلْكَ الْغَرَانِيقُ الْعُلَى، وَإِنَّ شَفَاعَتَهُنَّ لَتُرْتَجَى؛ ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَسَخَ مَا أَلْقَاهُ الشَّيْطَانُ وَأَحْكَمَ آيَاتِهِ. فَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ يُجَوِّزْ ذَلِكَ وَمِنْهُمْ مَنْ جَوَّزَهُ إِذْ لَا مَحْذُورَ فِيهِ؛ فَإِنَّ اللَّهَ [تَعَالَى] يَنْسَخُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ وَيُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ، {لِيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ} [سُورَةُ الْحَجِّ: 53]»
ابن تیمیه، منهاج السنه النبویه، موسسه قرطبه1406، ج1، ص471
مقاله: «نزول آیات شیطانی بر پیامبر»
این عکس برای «پذیرش تلویحی نزول آیات شیطانی بر پیامبر و ضربه زدن به اصل نبوت توسط ابن تیمیه» می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد.