سلطان حسین تابنده، علت بدعت‌گذاری معاویه برای سَبّ امیرالمؤمنین(ع) را عکس‌العمل او در مقابل سَبّی می‌داند که حضرت (ع) نسبت به معاویه و یارانش داشته، درصورتی که امیرالمؤمنین(ع) هیچ گاه آنها را سَب نکرده است.

عبدالقادر گیلانی به عنوان یکی از بزرگان صوفیه، شادی را در روز عاشورا تجویز می‌کند، در صورتی که این توصیه‌ها بر خلاف دستورات اهل‌بیت(ع) است که روز عاشورا را روز عزا دانسته‌اند و رغبت به اشک ریختن بر امام حسین(ع) دارند.

متصوفه برای انتشار افکار نادرست خویش در طی تاریخ، با ابزار هنری همچون سماع، اشعار صوفیانه، نثرهای مسجّع و استفاده از آلات موسیقی، عقائد نادرست خویش را بین نسل‌های مختلف نفوذ داده‌اند. اسلام با بعضی از این ابزارها همچون سماع مخالف است، ولی آنها برای پیشبرد افکار خویش از این ابزار استفاده برده‌اند.

نورعلی تابنده، در ضمن سخنرانی بیان کرده بود که حِیَل فرار از ربا از نظر عرفان مردود هستند. اما باید توجه داشت که در منابع حدیثی معتبر همچون الکافی، روایات متعددی در این باره نقل شده است و فقهاء طبق این احادیث فتوا داده‌اند.

نورعلی تابنده، برای تفسیر آیاتِ پیرامون ایمان ساحران زمان حضرت موسی(ع) داستانی مشتمل بر خواب بیان کرده که اشکالات متعددی بر آن وارد است و نمی‌توان در تفسیر آیات، به چنین داستان‌های بی‌اساسی اعتماد کرد.

متصوفه صحنه کربلا را رویارویی عشق و عقل دانسته و با توجه به مبنای خویش، کار حضرت را عاشقانه قلمداد کرده‌اند، در صورتی که حرکت حسینی از ابتدا تا انتها بر اساس مبانی عقلانی پیش رفته و هدفی جز تشکیل حکومت برای دست یابی به اصلاح جامعه و امر به معروف و نهی از منکر نداشته است.