اکثر مریدان صوفی بدون کوچک‌ترین تحقیق و تفحصی هر سخنی را از بزرگان و مشایخ خود می‌پذیرند. به‌عنوان مثال بیشتر مریدان صوفی بسیاری از علمای بزرگ همچون شهید ثانی یا فیض کاشانی و شیخ بهایی را صوفی قلمداد می‌کنند، چون که مشایخ صوفیه این عالمان را صوفی خوانده‌اند. درحالی‌که هر کدام از این عالمان در زمان خود یا صوفیگری را رد کردند یا در رد تصوف کتاب نوشته‌اند.

یکی از عقاید انحرافی صوفیه که با آیات الهی کاملا در تضاد است، دفاع و حمایت از ابلیس است و توجیهاتی در این‌باره مطرح کرده‌اند که در واقع این توجیهات، برای این است که اعمال بد و گناهان خود را به اراده‌ی الهی دانسته و از مسؤلیت در برابر تکالیف الهی، شانه خالی کنند و همه را به جبر الهی و عدم اختیار از خود بدانند

بحثی در اینستاگرام داشتیم مبنی این‌که قطب فرقه سلطان علیشاهی توسط قطب قبلی انتخاب می‌شود و معتقدند که این انتخاب با اشاره غیبیه بوده است. یکی از دراویش معتقد بود هر کسی می تواند به حقیقت برسد. او معتقد بود اگر شخصی سه روز بیدار بماند و از اولیاء خدا (صوفیه) کمک بخواهد، حتما خداوند متعال ولی خودش را به او نشان خواهد داد.

یکی از اعتقادات فرقه صوفیه، که می‌توان گفت از انحرافات و بدعت‌های آنان به‌شمار می‌رود، مسئله‌ی شریعت‌گریزی و ترک تکالیف شرعی است که با توجیهات مختلف مانند به فنا رسیدن و یا به حقیقت رسیدن قطب، دیگر نیازی به انجام این تکالیف مانند نماز نخواهند بود و از نماز بی‌نیاز می‌شوند.

یکی از حربه‌های فرقه صوفیه، در جذب مردم خصوصا جوانان، ترویج شریعت‌گریزی با روش‌های گوناگون است، که یکی از این موارد انجام گناهان و ترک واجبات است، که عده‌ای این اباحه‌گری را برای وصول به حق‌تعالی لازم می‌دانند.

اطاعت از امام معصوم برای شیعیان واجب است چه در زمان حضور امام باشیم و چه در زمان غیبت امام، که حضرت حجت بن الحسن باشد، که اطاعت از هیچ کسی غیر از امام و کسی که امام دستور بر اطاعت از او دهد واجب نیست، بنابراین این عقیده صوفیان که اقطاب آنان از امام زمان (ع) اجازه دارند یک دروغ بزرگ است.