امروزه گروه‌های تکفیری سرزمین مسلمانان را دارالکفر می‌نامند. این اعتقاد به زمان خوارج بر می گردد، زیرا آنان نیز سرزمین اسلامی را دارالکفر می‌نامیدند.

وهابیت مدعی‌اند به این که نوعی قرائت از اسلام حقیقی هستند. و این در حالی‌است که حاشیه‌های فراوان و تفسیر‌های سلیقه‌ای اصل اسلام را تهدید می‌کند. مشکل ما اسلام نصّ (حقیقی) نیست، مشکل ما فتواها و نظرات غلوّ‌آمیزی است که معلول منفعت طلبی‌ها ، شرایط سیاسی، مذهبی و اجتماعی دوره های مختلف تاریخی بوده است

سر سلسله وهابیت برای دست پیش گرفتن در مقابل همه لکه‌های ننگی که به واسطه تفکر الحادی خود نسبت به مسلمانان روا داشته، شیعیان را بدترین طایفه منسوب به کعبه و قبله دانسته است.

ابن تیمیه در ظاهر به فضایل حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) اعتراف می‌کند ولی سخنانی می‌گوید که لازمه‌اش اعتقاد به عصمت برخی از صحابه یا رفع قلم در مورد این افراد است، و رضایت خداوند را همواره برای آنان پابرجا می‌داند، ابن جوزی درباره این تفکر و قائلش می‌گوید: آنان نام عالم بر خود نهاده‌اند و اعتقادشان کج فهمی است.

اهل سنت در تکفیر دیگران احتیاط می‌کنند. تقی الدین سبکی به صراحت می‌گوید: مومن حکم به کفر کسی که شهادتین بر زبانش جاری کند، نمی‌کند. اما ابن تیمیه به صراحت اعلام می‌کند که افزون بر شهادتین، انجام اعمال عبادی نیز لازم است، بنابراین اگر کسی نماز نخواند، تکفیر می‌شود.

سلف در نزد مسلمانان به معنای گذشتگان صالح است و ابن تیمیه معتقد است صحابه، تابعین و تابع تابعین از منابع شریعت هستند؛ اما در عمل ابن تیمیه دوگانگی وجود دارد، که ناشی از این است که او خود معتقد به سلفیت نیست، بلکه به بهانه سلفیت و تمسک به عمل صحابه می‌خواهد عقاید باطل خود را منطقی جلوه داده و به همه بقبولاند.