بعد از احسایی تا امروز، 8 نفر ریاست فرقه‌ی شیخیه را بر عهده گرفتند. اولین آن‌ها رشتی بود که بلامنازع در کربلا به ریاست رسید. بعد از ایشان، کریمخان و فرزندانش در کرمان بعد از نزاع و درگیری، ریاست این فرقه را بر عهده گرفتند. محمدخان، زین العابدین خان، ابوالقاسم خان، عبدالرضاخان، موسوی و زین العابدین خان به ترتیب به ریاست رسیدند.

پیروان علی‌محمد شیرازی (این پیشوای دروغین جریان بابیت)، به دلیل عدم شناخت از خداوند، مقام او را در حد کسی چون علی‌محمد شیرازی تنزل داده‌اند. همچنان که نویسنده‌ی بابی ذات خداوند را از صفات تهی دانسته و مدعی می‌شود: «و مراد از اقرار به توحید صفات، آن است که مظهر جمیع اسماء و صفات حضرت حق، همان حضرت نقطه (علی‌محمد شیرازی) است».

علی‌محمد شیرازی پیشوای مسلک بابیه، در طول مدت 6 سال، مقاماتی از جمله: «بابیت، مهدویت، نبوت، ربوبیت و الوهیت» برای خود قائل بوده است. اما به راستی ادعاهای متناقض و بی‌سابقه‌ی این پیشوای بابی و بهائی، به قدری مایه‌ی رسوایی وی و پیروانش گشته، که تلاش هرچه بیشتر برای توجیه آن‌ها، تنها موجبات رسوایی بیش از پیش آنان را فراهم می‌سازد.

علی‌محمد شیرازی پیشوا و مبشّر بابیت و بهائیت، با نوشتن کتابی به نام بیان، ادعای نسخ دین مبین اسلام را داشته است. وی در مقام تمجید از نوشته‌جات خود، آنان را بی‌همتا معرفی کرده است. این در حالیست که بی‌همانندی نوشته‌جات علی‌محمد شیرازی را، نه در الهی بودن آنان، بلکه در غلط نویسی‌ها و بی‌محتوایی می‌توان دانست.

بهائیان معتقدند علی‌محمد شیرازی، همان قائم آخرالزمان است که در سال 1266 قمری کشته شده است. بهائیان که علی‌محمد باب را ناسخ دین اسلام و مبشر آیین خود می‌پندارند، استقامتِ در راه را به عنوان یکی از مهم‌ترین دلایل حقانیت او می‌دانند. این در حالیست که وی در مواردی نظیر ابلاغیه‌ی الف، زیربنای اعتقادی بهائیت را با پوچ برابر ساخته است.

تشکیلات بهائیت که پیش‌تر فعالیت‌های ضدمدنی خود را با شعار آزادی‌های یواشکی و چهارشنبه‌های سفید دنبال می‌کرد، اینک با حمایت از جنبش دختران خیابان انقلاب، به دنبال تکمیل این پازل نیمه‌تمام خود است. از این‌رو در راستای حمایت از جریان انحرافی دختران خیابان انقلاب، آن را به بازگشت قرة العین تشبیه می‌کنند. اما به راستی قرة العین کیست؟!