پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیروان فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت، علی‌محمد شیرازی (پیشوا و مبشر خود) را قائم موعود دین مبین اسلام می‌دانند. ادعایی که بطلانش با اندک تأملی در آثار او، بر ما آشکار می‌گردد.
چرا که علی‌محمد شیرازی بر خلاف طریق توحیدی تمامی پیشوایان الهی، سخنانی شرک‌آمیز بر زبان خود جاری کرده و در برخی مواقع، صراحتاً خود را ذات خدا خوانده است: «شَهدَ الله انَّه لا إلهَ إلّا هو... و ان علی قبل نَبیل ذات الله و کینونیته [1]؛ خدا شهادت داد که غیر از او خدایی نیست و این که علی قبل نبیل (علی‌محمد شیرازی) خود خدا و هستی اوست». جالب‌تر آن‌که این پیشوای بابی و بهائی، این مقام را بذل و بخشش کرده و جانشینش را نیز در مقام خدایی، با خود شریک دانسته است؛ همچنان که در متن وصیتِ خود به صبح ازل آورده است: «هذا الکتاب مِن عند الله المُهَیمن القَیوم، إلی اللهِ المُهَیمن القَیوم... [2]؛ این کتاب از خدای مُهیمن پاینده (علی‌محمد شیرازی) به سوی خدای مَهَیمن پاینده (صبح ازل) است».
اما بی‌شک امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) مردم را به آن‌چه پیامبر خدا بدان دعوت می‌نمود، دعوت می‌نماید: «... انا ابنُ نبیّ الله، ادعوكم إلی ما دَعاكم إليه نبی الله... [3]؛ من فرزند پيامبر خدا هستم، شما را به آن‌چه كه پيامبر خدا شما را به سوی آن دعوت نمود، دعوت می‌کنم...»؛ و این مسلّم است حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) تمام همّت خود را برای اعتلای کلمه‌ی توحید نهاده است: «قولوا لا اله الا الله، تفلحوا [4]؛ بگویید که خدایی جز خدای یکتا نیست تا رستگار شوید».

پی‌نوشت:

[1]. علی‌محمد شیرازی، لوح هیکل الدین، نسخه‌ی خطی، ص 5.
[2]. علی‌محمد شیرازی، قسمتی از الواح خط نقطه اولی به آقا سیدحسین کاتب، تهران: انتشارات بابیان، 1337، ص 13.
[3]. شیخ حر عاملی، إثبات الهداة، بیروت: مؤسسة الأعلمی، 1422 ق، ج 5، ص 212.
[4]. محمد محمدی ری شهری، پيامبر اعظم از نگاه قرآن و اهل بيت، کتابخانه‌ی الکترونیکی فقاهت، ج 1، ص 174.