بهائیت وشیخیه
تشکیلات بهائیت چگونه می تواند به دروغ، مدعی ممنوع المعامله شدن شرکت پارس آزما بخاطر مدیریت بهائی آن شود در حالی که اگر بهائی بودنش مانع بود، از ابتدا مجوزی دریافت نمی کرد و تاکنون به پیشرفت خود بدون هیچ محدودیتی ادامه نمی داد. اگر مصادیق سیاه نمایی بهائیت علیه ایران پیگیری می شد، شاید امروزه شاهد سیل تهمت های بهائیت به انقلاب اسلامی نبودیم.
بهائیان در حالی مهم ترین رسالت علی محمد باب را آگاه ساختن و بشارت به ظهور پیامبرنمای بهائی معرفی می کنند که: 1. رسالتی با امتداد چند سال، آن هم پیش از تحقق وعده هایش معقول نیست. 2. با وعده باب به ظهور دوهزار ساله موعودش در تضاد است. 3. زمینه سازی باب در ایران و اعلام پیامبری بهاء در عثمانی چگونه قابل توجیه است؟!
مبلّغین بهائی تحقق وعده اسلام به برقراری صلح و عدالت را در بشارت علی محمد شیرازی، در عمل به تعالیم بهائیت می دانند! تعالیمی که یا ربطی به وعده های صلح، اتحاد، تمدن سازی و رفاه ندارند یا حتی پیشوایان بهائی خود هم به آن ها عمل نکردند! تعالیمی که بالتبع دیگران هم یا عمل نخواهند کرد یا با عمل به آن ها، طعمی از این وعده ها را نخواهند چشید.
عبدالبهاء در پاسخ به قاضی مسلمان شهر طبریه، یهودیان را به میمون تشبیه کرده است. نویسنده بهائی هم این دیدگاه عبدالبهاء را مطابق با میل پرسشگر و به نوعی تقیه دانسته است. این در حالیست که تقیه حتی برای نجات جان افراد در بهائیت جایز دانسته نشده و سابقه عبدالبهاء در توهین به سایر ادیان و اقوام، این توجیه را از اساس باطل می سازد.
مبلغین بهائی یکی از ویژگی های علی محمد باب را بشارت او به امتداد ظهور پیامبران معرفی می کنند. این در حالیست که نه تنها بشارت دروغین علی محمد باب به امتداد پیامبران پس از اسلام توسط خودش نقض شد، بلکه بشارتش به پیامبر دروغین پس از بابیت هم با بهائیت تطابق نداشت. در نهایت، با ادعای خاتمیت پیامبرنمای بهائی، ریشه بشارات دروغ باب و دلیل حقانیت بابیت و بهائیت زده شد.
مبلّغین بهائی علت انتخاب لقب باب، برای پیشوا و مبشّر ادعایی خود را به علت دروازده بودن او در انتقال به عصرجدید معرفی کردند. این در حالیست که انتخاب و شهرت این لقب برای او، بخاطر ادعای بابیتش (نیابت خاصه اش) برای امام دوازدهم شیعیان بوده است. بابیت و سایر مقاماتی که علی محمد با خوردن سیلی و چند چوب فلک، از آن ها دست شُست.
مبلّغین بهائیت تقلید پیامبرنمای بهائی از پیامبران در تعیین جانشین برای خود را بی سابقه و عامل وحدت بهائیان معرفی کردند. اما جانشینان به ظاهر معصومی که پیامبرنمای بهائی برای خود انتخاب کرده بود، پس از مرگ پدر به نزاعی بی سابقه با یکدیگر پرداختند و این فرقه را به یازده شاخه منشعب کردند!
چگونه می توان از ظهور ادعای بابیت و پیامبری علی محمد باب، به دروازه انتقال به عصرجدید تعبیر کرد در حالی که دعوت او به بربریت و حتی منع از به‌کارگیری علوم رایج عصر خودش، عقبگردی قابل توجه برای بشریت بود؟! به راستی کسی که دستور به نابودی علم، فرهنگ و تمدن داد و بی عفتی را در مسلکش رواج داد، چگونه می تواند الگویی قابل تقدیر باشد؟!
برخلاف ادعای یهود دوستی عرفان ثابتی، بهائیت حتی نسبت به دوستان خود یک رنگ نبوده و به تبع تغییر شرایط رنگ عوض می کند. یک روز از همکاری و اطاعت از آلمان نازی سخن می گوید و روز دیگر از هولوکاست دروغین انتقاد و شکوه می کند! یک روز بغض خود را با تشبیه یهودیان به میمون نشان می دهد و روز دیگر از یهودستیزی گلایه می کند!
عرفان ثابتی در مصاحبه ای از یهودستیزی، انتقاد و عبرت گیری از (افسانه) هولوکاست را لازم دانست. اما با توجه به سابقه و پیوند شوم دو جریان زرسالار یهود و فرقه بهائیت با یکدیگر؛ روشن می شود که چرا شعار نوع دوستی بهائیت، هیچ‌گاه شامل دفاع از مسلمانان نشده و تنها خود را ملزم به دفاع از یهود و صهیونیست می داند.
تحلیلگر رسانه ای بهائیت در مصاحبه ای خواستار انتقال درس های هولوکاست به نسل جدید شد تا از تکرار آن جلوگیری کرد. البته ما هم موافقیم که باید تجربیات تلخ گذشته، ماهیت و تفکر جریان ها از جمله بهائیت را به فرزندانمان منتقل کنیم تا از بی اطلاعی آنان سوءاستفاده نکنند و روزهای تلخ دیگری برای آنان رقم نزنند.
مرتضی اسماعیل پور با چراغ سبز بیت العدل، در حالی از آشوب و براندازی در ایران حمایت کرد که بنابر تأکید متون بهائی، بهائیان حق اعتراض به حاکمین را ندارند. البته وقتی تشکیلات بهائیت رسماً به دنبال پیشبرد گفتمان نفرت و فشار حداکثری در سازمان های بین الملل علیه ایران (به بهانه دفاع از بهائیان) است، دیگر چه جای انتقاد از مزدوران این تشکیلات است؟!
در منطق بهائیت، خشونت تا زمانی که علیه تشکیلات بهائی یا نظام سلطه جهانی باشد، بد است و امثال عرفان ثابتی آن را فرهنگ زشت و ریشه ای ایرانیان معرفی می کنند! اما اگر خشونت و دوری از عقلانیت و رأفت، برای سرنگونی مخالفین بهائیت و یا برخورد با بهائیان حقیقت جو باشد، توسط مزدوران بهائیت نظیر مرتضی اسماعیل پور، حق مشروع معرفی می شود.
تشکیلات بهائیت در حالی ناپدید شدن محمد موحد مبلّغ و عضو تشکیلات بهائی را به جمهوری اسلامی نسبت می دهد که اولاً جمهوری اسلامی دلیلی برای پنهان کاری در مجازات هیچ مجرمی نداشته است. ثانیاً بهائیان برای اثبات حقانیت و مظلومیت خود سابقه توهین و تهمت زدن حتی به نزدیکان خود را دارند. ثالثاً وجود قرائنی، ناپدید شدن موحد به دست خود تشکیلات بهائیت را تقویت می کند.