پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عرفان ثابتی شخصیت رسانه ای و مبلّغ تشکیلات بهائیت در مصاحبه با ماهرخ غلامحسین پور به تحلیل درس های (افسانه) هولوکاست برای بشر پرداخت. در بخش هایی از این مصاحبه، عرفان ثابتی بهائی، از آنچه یهودستیزی در جهان می خواند، ابراز نگرانی کرد و مدعی شد: «یهودستیزی در چند دهه گذشته و در بسیاری از نقاط جهان افزایش پیدا کرده است. کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا به طور منظم نگرش‌های یهودستیزانه را بررسی می‌کند. آخرین آمار این کمیسیون نشان می‌دهد که در بین 27 کشور عضو این اتحادیه، یهودستیزی به شکل چشمگیری افزایش یافته است. به نظر من بخشی از احساسات و باورهای یهودستیزانه ناشی از فراموش کردن فجایع رخ داده در هولوکاست است. انکار و فراموشی هولوکاست می تواند فاجعه بار باشد.»[1]

اما اینکه چرا این شخصیت رسانه ای بهائیت مدعی یهودستیزی در زمان و جوامع کنونی شده و از این ادعا ابراز نگرانی می کند را شاید بتوان در سابقه پیوند بهائیت با یهود جستجو کرد.

به عبارتی، حمایت از یهود توسط عرفان ثابتی صرفاً نظر شخصی او نبوده و شواهد تاریخی از نقش یهود در تشکیل فرقه های بابی بهائی و ارتباط رهبران بهائیت با جریان زرسالار یهود و صهیونیست پرده برمی دارد.

بنابر اسناد تاریخی، اندکی پس از استقرار کمپانی ساسون در بمبئی و بوشهر و پیش از پیدایش بابیت، در سال 1839 میلادی، جمعی از یهودیان ساکن ایران بدون هیچ‌گونه فشاری به صورت دسته جمعی و شک برانگیزی مسلمان شدند. با پیدایش فرقه بابیت، گروهی از این یهودیان تازه مسلمان شده به آن پیوستند و بعدها نقش مؤثری در گسترش بهائیت ایفا کردند.[2] از افراد برجسته این جریان می توان به میرزا ابراهیم جدید، ملا عبدالخالق یزدی، ناتان (رهبر یهودیان بخارائی، افغان و ایرانی مقیم بمبئی) و... اشاره کرد.[3]

روابط بهائیت و زرسالار یهود پس از شکست جریان تروریستی بابیت و تبعید بقایای آن به نواحی فلسطین (امروزی) شکلی علنی تر به خود گرفت؛ تا جایی که شواهد تاریخی از ارتباط عبدالبهاء (پیشوای دوم بهائیت) با اعضای خاندان روچیلد (زرسالاران بزرگ یهودی و ایجاد کنندگان اسرائیل) پرده برمی‌دارد. این قرائن، برخی پژوهشگران را به این باور رساند که پیش‌تر یعنی از سال 1868 میلادی که پیامبرخوانده بهائیت و همراهانش به بندر عکا منتقل شدند، پیوند بهائیان با کانون‌های مقتدر یهودی غرب جریان داشته است.[4]

در خلال این روابط بود که چهل سال قبل از تشکیل اسرائیل (حدود سال 1909 م) عبدالبهاء با «بن زوی» از فعالان صهیونیسم که بعدها رئیس جمهور اسرائیل شد، در قصر بهجی دیدار و گفتگو کرد[5] و در پس این دیدارها، پیشوای بهائیت اخبار و تصمیمات پشت‌پرده محافل صهیونیستی را به اسم پیشگویی به خورد پیروانش می داد.[6]

حاصل این روابط در آن زمان، زمینه سازی و دلّالی بهائیت برای اشغال فلسطین به دست صهیونیست ها [7] و حمایت جریان صهیونیست از گسترش و تبلیغ بهائیت بود.[8] تا جایی که امروزه می توان بهائیت را دین صادراتی یهود برای غیریهود دانست.

اما گذشته از پیوند دو جریان شوم زرسالار یهود با فرقه بهائیت، جا دارد این سؤالات را از عرفان ثابتی پرسید که چرا با پوشش شعار وحدت عالم انسانی، مدام از یهود و نماد صهیونیستی آن یعنی اسرائیل دفاع می کنید، اما از اسلام ستیزی و اسلام هراسی در جوامع غربی سخنی به میان نمی آورید؟!

چگونه می توان با مرور مداوم افسانه هولوکاست، عبرت تاریخی گرفت و حاشیه امن برای یهود و اسرائیل ایجاد کرد، اما از هولوکاست و قتل عام واقعی میلیون ها مسلمان توسط حامیان بهائیت در تونس، الجزایر، فلسطین افغانستان، عراق و... سخنی نگفت و درسی نیاموخت؟!

آیا این دورویی، نمایانگر چیزی جز نوکری شما برای صهیونیست ها و چراغی برای آشکارسازی واقعیتِ تاریک شعار انسان دوستی تان است؟!

پی‌نوشت:
[1]. مصاحبه عرفان ثابتی با ماهرخ غلامحسین پور ، منتشر شده در 6 بهمن ماه 1399.
[2]. عبدالله شهبازی، جستارهایی از تاریخ بهائی گری در ایران، صص 20.
[3]. همان، ص21؛ فاضل مازندرانی، تاریخ ظهورالحق، تهران: مطبعه ازردگان، بی‌تا، ج 8، ص 894؛ میرزاجانی کاشانی، نقطة الکاف، به سعی و اهتمام ادوارد براون، هلند: مطبعه بریل لیدن، 1329، ص 101 و 203؛ سیدمحمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر معشر، 1383 ش، ص 211.
[4]. ر.ک: جواد نوائیان، تارهای عنکبوت، مشهد: انتشارات مؤسسه فرهنگی هنری خراسان، 1394، ص 38.
[5]. مجله‌ی اخبار امری، ارگان رسمی بهائیان، شماره: 3، ص 8.
[6]. حبیب مؤید، خاطرات حبیب، طهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 109 بدیع، ص 20.
[7]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: دلّالی بهائیان در خرید زمین برای یهودیان!
[8]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: دیدار مقامات بلندپایه‌ی اسرائیل از تشکیلات بهائیت ؛ افتخار رئیس رژیم صهیونیستی از ارتباط با بهائیت