پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پس از تبعید پیامبرخوانده‌ی بهائی و یارانش در سال 1868 میلادی به فلسطین، پیوند رهبران بهائی با یهودیان و دستگاه استعماری بیشتر شد؛ چرا که مرکز بهائیان در فلسطین، به کانون فعالیت یهودیان مبدل گشت. از این‌رو عباس افندی، چهل سال قبل از تشکیل دولت اسرائیل (حدود سال 1909 م) با «بن زوی» از فعالان صهیونیسم که بعدها رئیس جمهور اسرائیل نیز شد، در قصر بهجی دیدار و گفتگو کرد.[1]
در خلال همین روابط نزدیک میان سران بهائی و صهیونیست‌ها بود که اخبار و تصمیمات پشت‌پرده‌ی محافل صهیونیستی به سران بهائیت منتقل می‌شد. اما جالب آنست که پیشوایان بهائی، تصمیمات و اخبار واصله به خود را به عنوان پیش‌گویی، به خورد پیروانشان می‌دادند؛ همچنان که عبدالبهاء درباره‌ی آینده‌ی فلسطین گفته است: «این‌جا فلسطین است، اراضی مقدسه است. عن‌قریب قوم یهود به این اراضی بازگشت خواهند نمود، سلطنت داودی و حشمت سلیمانی خواهند یافت. این از مواعید صریحه الهیه است و شک و تردید ندارد. قوم یهود عزیز می‌شود و تمامی این اراضی بایر، آباد و دایر خواهد شد. تمام پراکندگان یهود جمع می‌شوند و این اراضی، مرکز صنایع و بدایع خواهد شد، آباد و پرجمعیت می‌شود و تردیدی در آن نیست».[2]

پی‌نوشت:
[1]. مجله‌ی اخبار امری، ارگان رسمی بهائیان، شماره: 3، ص 8.
[2]. حبیب مؤید، خاطرات حبیب، طهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 109 بدیع، ص 20.