سلفیه
سلفی‌گری تبلیغی گرایش از سلفیت است که محور فعالیت خود را تبلیغ اندیشه های سلفی می‌داند. سلفیه تبلیغی در همین راستا شبهاتی علیه مسلمانان مطرح می‌کند.
سید قطب و عبدالسلام فرج دو اندیشمندی هستند که جریان جدیدی به وجود آوردند که امروزه با نام سلفیه جهادی از آن یاد می‌شود.
سلفیه تکفیری مردم عراق را به چهار گروه صلیبیون، رافضیون، صفویون و مرتدون تفسیم می‌کند. شیعیان را رافضی و اهل سنت را مرتدین می‌نامند و حکم به کفر همگی می‌دهند.
سلفیه عنوانی عام است که گروه‌های مختلف سلفی را شامل می‌شود. سلفیه اگر چه در بسیاری از مبانی با یکدیگر مشترک هستند، ولی به عللی دارای تقسیمات مختلفی می‌شوند.
عبدالله بن بریده می‌گوید: «روزی با پدرم نزد معاویه رفتیم. معاویه ما را بر روی فرش نهاد، سپس غذا برایمان آوردند. پس از آن به دستور معاویه شراب آوردند. معاویه از آن خورد و به پدرم نیز تعارف کرد. پدرم از خوردن آن امتناع کرد و گفت: بعد از تحریم شراب توسط پیامبر، از آن نخوردم.»
مسلمانان گوش به سخنان علمای خود دارند، و بدون تحقیق و تفحص، مطالب آنان را می‌پذیرند، لذا مذاهب مخالف خود را مورد هجمه قرار داده و با تهمت و افتراهای واهی و باطل خود برخی نسبتهای ناروا را می‌زنند، از جمله نسبت غلو را به شیعه می‌دهند و بر آن اصرار و پافشاری می‌کنند.
ظاهر‌گرایی یکی از مبانی معرفت‌شناسی سلف‌گراها است، که یکی از ابعاد اصلی آن انکار مجاز است. طبق این مبنا باید الفاظ قرآن حمل بر حقیقت شود و مجاز بودن آنها مورد قبول نیست. این در حالی است که این اصل از سوی خود سلفی‌ها در عمل اجرایی نشده است.
دارالاسلام و دارالکفر از اصطلاحاتی است که وهابیت به کار بردند و مردم مسلمان کشورهای اسلامی را به جهت قوانین بشری و ... دارالکفر به حساب آوردند و هجرت مردم از آن کشورها به عربستان را واجب دانستند.
شیعه و سلفیه در موضوع اصول دین تفاوت اساسی با یکدیگر دارند. شیعه معتقد است که نباید در اصول دین از کسی تقلید کرد، بر خلاف سلفیه که قائل به تقلید از سلف امت، در مسائل عقیدتی و اصول دین است.
شیعه و اکثر مذاهب اهل سنت قائل به توسل هستند، اما ابن تیمیه نگاهی دیگر به این موضوع دارد، چرا که قائل است که توسل در زمان حیات اشکالی ندارد، چون امکان دارد که به وسیله آن حاجات افراد بر آورده شود، اما در زمان مرگ آنها، شرک و کفر است و نوعی بدعت در دین است.
سلفیه، شیعه را متهم به غلو می‌کند، چون ائمه را بر انبیا برتر می‌داند، این در حالی است که برتری ائمه بر انبیا اعتقادی روایی و قرآنی است.
امروزه سخن‌های زیادی در مورد وهابیت، فرقه وهابیت و تکفیری‌ها در مجامع جهانی شنیده می‌شود. اما شاید واژه‌های آن کمتر تعریف شده باشد؛ وهابی به پیروان محمد بن عبدالوهاب گفته می‌شود و تکفیری نام دیگری است که بر وهابی‌ها و گروه‌های دیگری اطلاق می‌شود که با پیروی از سلف خود، کاملاً متحجرانه، با موحد دانستن خود، سایر فرق و مذاهب را باطل دانسته، آنان را تکفیر می‌کنند.
یکی از اعتقادات اهل سنت اطاعت از حاکم است هر چند حاکم فاسد باشد، ولی اهل سنت اگر چه اطاعت از حاکم فاسد را واجب می‌دانند، در مقابل گناهکارانی که قدرت ندارند با صدای بلند نهی از منکر می‌کنند.
سلفیه تکفیری بر این باورند که دموکراسی درست نیست و هر کشور و حاکمی که قوانین دموکراسی را انجام دهد، مورد تکفیر سلفیه جهادی قرار می‌گیرد، زیرا تشریع مختص خداوند است اما در دموکراسی حق قانونگذاری به مردم واگذار شده است.