متصوفه معاصر به بزرگان سلف خویش می نازند. یکی از این اشخاص که برخی از صوفیه سلسله خویش را به او می رسانند ابوالقاسم گورکانی است. وی از جمله صوفیانی است که به ترویج انحرافات متعددی همچون تایید سماع، تقدیس ابلیس و سیدالموحدین دانستن ابلیس و... پرداخته است.

در بین ما سخنان و آموزه هایی وجود دارد که تصور ما بر این است که از سرچشمه وحی و از زبان معصومین(ع) صادر شده است اما با اندک پژوهشی، در می یابیم که آن سخن از معصومین(ع) نیست. البته باید خاطر نشان کرد که تمام مشهورات این گونه نیستند و نمی توان به صورت کلی تمام مشهورات را بی اساس دانست.

بین فرقه های تصوف و اهل حق شباهت هایی از جمله شکستن جوز، اعتقاد به افسانه هفت تنان و چهل تنان، احترام به سبیل، دم گرفتن و جمع شدن در مراسمات مذهبی و عبادی و مراسم ذکر جلی و خفی وجود دارد.

یکی از انحرافات متصوفه، اعتقادات مخالف آیات قرآن است. یکی از این اندیشه های نادرست، مطالبی است که آنها در مورد ابلیس در آثار خویش نوشته اند که او سید الموحدین می باشد، در صورتی که آیات قرآن در توبیخ ابلیس بسیار است و علت اخراجش از بهشت را تکبر او می داند.

از نظربزرگان گنابادی، اتصال شجره اقطاب بسیار مهم است و انقطاع در این شجره باعث غیرقانونی و غیر شرعی شدن آن سلسله خواهد شد. در فرقه صوفیه گنابادی از زمان معصوم علیشاه تا حال حاضر که فرقه گنابادی به سه دسته تقسیم شده اند انقطاع های متعددی صورت گرفته است که این مسئله طبق مبانی خود این فرقه باعث غیرشرعی و غیرقانونی شدن این فرقه خواهد شد.

فرقه های صوفیه از آغاز با شعار دوری از سیاست پا به عرصه اجتماع گذاشته و با این ترفند مسلمانان را از عرصه های سیاست دور کرده و به انزوا بردند.اما تاریخ نشان دهنده این است که اقطاب این فرقه ها در برهه های مختلف تاریخ برای تحکیم جایگاه اجتماعی خویش همراه با حکومت های ظلم تعامل داشته اند و در زمان معاصر نیز با جریان های استعماری هم مسیر گشته اند.