بانو اَسپَسیا، اصالتاً یونانی بود. کورش سوم هخامنشی او را تصاحب کرد. بعد از مدتی، برادرشوهر (اردشیر دوم) عاشق او شد و پس از اینکه اردشیر دوم، برادرش (کورش سوم) را کُشت، اسپسیا در اختیار اردشیر دوم قرار گرفت. مدتی بعد، داریوش دوم (پسر اردشیر دوم) عاشق زنِ پدر خود شد. اردشیر هم در رودربایستی، اسپسیا را به پسرِ خود هدیه کرد. بعد از مدتی که غیرت اردشیر به جوش آمد، اسپسیا را به یک معبد فرستاد تا بقیه عمرش را پاک زندگی کند. (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 475).