من خسرو پرویز هستم. پادشاه ایران عصر ساسانی. امروز برخی ایرانیان به سبب دوری از دانش و خرد، مرا ستایش و تقدیس می‌کنند. حال آنکه من یکی از منفورترین پادشاهان تاریخ ایران باستان بودم.
بداندیشی و بدرفتاری من موجب شد که مردم از من بیزار بوده باشند. در روایات ایرانی، به درستی آمده که من مردم را خوار و حقیر می‌شمردم و عده‌ای بی‌اصل و نسب و خشن را بر جان و مال و ناموس مردم مسلط کردم. از آزار و اذیت و ریختن خون مردم، هیچ ابایی نداشتم. خودخواه و بی‌رحم بودم. در خوشگذرانی، زیاده روی می‌کردم و برای تأمین خواسته‌های خود، مردم را آزار می‌دادم.
این واقعیتی است که امروز، رسانه‌ها از شما پنهان می‌کنند.

تئودور نولدکه، تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان، ترجمه عباس زریاب خویی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگى‏، 1378، ص 377-378.