طبق اسناد تاریخی، کورش دوم (مشهور به کورش بزرگ) دستور داده بود گوش‌های یک مُغ ایرانی به نام گئوماته (یا همان گئومات مُغ: Gaumata magus) را بریدند. (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 448).
امروز برخی سعی می‌کنند از کورش تصویری رؤیایی بسازند. شخصیتی خیال‌انگیز که هیچ گاه دست به خشونت نزد، در حالیکه واقعیت خلاف این است. کورش هم مانند دیگر حاکمان پیش از خود، برای به دست آوردن حکومت و حفظ آن، خون‌ها ریخت و جان‌ها گرفت.