این سند با هدف اثبات علم غیب برای غیر خداوند ترتیب داده شده است. «حذیفه انه قال: اخبرنی رسول الله (صلی الله علیه و آله) بما هو کائن الی ان تقوم الساعه.» حذیفه نقل می‌کند که پیامبر (صلی الله علیه و آله) خبر از هر آن‌چه که قرار است تا روز قیامت به وقوع بپیوندد به او داده است.

پیروان برخی مذاهب، برای فضیلت تراشی بزرگان خود، از دیدن خواب و رؤیا استفاده می‌کنند؛ به عنوان مثال نقل می‌کنند: حبیش بن مبشّر، یحیی بن معین را در خواب دیده و از وضعیت وی سئوال می‌کند. یحیی بن معین می‌گوید: خداوند مرا به خانه خودش برد و سیصد حوری را به ازدواج من درآورد.

ابن‌تیمیه روایاتی را که مخالف عقاید و آرای اوست بدون آن‌که سندش را بررسی کند، نسبت جعل یا وضع به آن‌ها می‌دهد. اینک به یک مورد از آن‌ها اشاره می‌کنیم: او می‌گوید :«همچنین است حدیث: (هو ولیّ کلّ مؤمن بعدی)؛ او ـ حضرت علی (علیه‌السّلام) ـ سرپرست هر مؤمنی بعد از من است.

ابن‌تیمیه به تبع مشایخ حنبلی خود، نسبت دروغ به مخالفان خود را تجویز کرده و به آن نیز عمل کرده است.

نویسنده کتاب المواقف با دلیل پیش‌رو بر جبر تاکید دارد: «ان ما علم الله عدمه فهو ممتنع الصدور عن العبد، و ما علم الله وجوده فهود واجب الصدور عن العبد و لا مخرج عنهما، و انه یبطل الاختیار.» آن‌چه که خدا به آن علم ندارد، صدور آن از عبد ممتنع است و آن‌چه که خداوند به وجود آن علم دارد، واجب است که از

ابن‌تیمیه تفسیر طبری و ابن ابی حاتم و بغوی را به جهت نقل روایاتی که موافق با آراء و نظرات او است، تمجید کرده، ولی در مواردی که شیعه دوازده امامی به روایات آنان استدلال می‌کند، می‌گوید: «به مجرد نقل یکی از این افراد دلیل بر صحّت روایت نمی‌شود...