ابن‌تیمیه حرّانی هرگونه نوآوری در دین و استفاده کردن از اسلوب‌های جدید در دین را بدعت دانسته و آن را به ضلالت نسبت می‌دهد: او می‌گوید: «مشاهدی که بر روی قبر صالحین و انبیا از اهل‌بیت و عامه بنا شده، همه از بدعت‌های حرامی است که در دین اسلام وارد شده است.» «فَالْمَشَاهِدُ الْمَبْنِيَّةُ عَلَى قُبُورِ الْأَنْبِيَاءِ وَالصَّالِحِينَ مِنَ الْعَامَّةِ وَمِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ كُلُّهَا مِنَ الْبِدَعِ الْمُحْدَثَةِ الْمُحَرَّمَةِ فِي دِينِ الْإِسْلَامِ، وَإِنَّمَا أَمَرَ اللَّهُ أَنْ يُقْصَدَ لِعِبَادَتِهِ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ الْمَسَاجِدُ لَا الْمَشَاهِدُ.» منهاج السنة، ابن تیمیه حرّانی، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، ج 2، ص 437.